Οι εργάτες στις στοές βγαίνουν στη σύνταξη με 37 χρόνια υπηρεσίας, όταν ο
μέσος όρος ζωής είναι τα 63
Πολλά έχουν γραφτεί για τα μεταλλεία της Κασσάνδρας, την επένδυση που
σχεδιάζει η καναδική «Eldorado gold» με τους ντόπιους συνεταίρους της.
Η αγωνία των εργαζομένων
στα μεταλλεία από τη μια, που ζητάνε να έχουν μεροκάματο, και των κατοίκων από
την άλλη, που δίκαια ανησυχούν για το κατά πόσο μια πολυεθνική θα νοιαστεί για
το περιβάλλον και τον φυσικό πλούτο της περιοχής, έχει γίνει αντικείμενο
εκμετάλλευσης από την εταιρεία εξόρυξης, αλλά και από άλλες ομάδες
επιχειρηματιών, ιδιαίτερα του Τουρισμού, που δραστηριοποιούνται στην περιοχή
και πλήττονται από την εξορυκτική βιομηχανία. Ετσι λοιπόν έχουν βάλει τους
εργαζόμενους στη μέση.
Για την κατάσταση που
έχει διαμορφωθεί στην περιοχή, έχουν μεγάλη συμβολή όλα τα κόμματα της αστικής
διαχείρισης. Προσπαθούν να την εκμεταλλευθούν και να την φέρουν στα μέτρα του
«μοντέλου ανάπτυξης» που προπαγανδίζει το καθένα, χωρίς όμως να διαφωνούν στο βασικό: Οτι ο φυσικός και ο ορυκτός πλούτος της
περιοχής θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιχειρηματικούς ομίλους,
ανεξάρτητα αν δραστηριοποιούνται στην εξορυκτική βιομηχανία, ή στον Τουρισμό.
Το θέμα ωστόσο έχει κι άλλες πλευρές. Μια
από αυτές είναι οι συνθήκες δουλειάς στα μεταλλεία και η «πρόνοια» της
εργοδοσίας και του κράτους για τους εργαζόμενους στις υπόγειες στοές. Για
παράδειγμα, ενώ από τις πιο συνηθισμένες παθήσεις αυτών που εργάζονται σε
υπόγειες στοές είναι αυτές που σχετίζονται με τους πνεύμονες, σε ολόκληρη την
περιοχή δεν υπάρχουν ακτινολογικό τμήμα, αξονικός τομογράφος και γιατρός
πνευμονολόγος!
Επίσης, οι Πρωτοβάθμιες Υγειονομικές
Επιτροπές του ΙΚΑ, που μέχρι πριν από δυο χρόνια βρίσκονταν στην Αρναία,
εδράζονται πλέον στα Μουδανιά, δηλαδή σε απόσταση 60 - 80 χιλιομέτρων από την
περιοχή των μεταλλείων. Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι στις στοές είναι
εκτεθειμένοι σε θανατηφόρες πολλές φορές επαγγελματικές ασθένειες, χωρίς να
έχουν τη δυνατότητα της πρόληψης και της έγκαιρης διάγνωσης, που θα μπορούσε να
σώσει ζωές.
Πολύ σοβαρά είναι και τα θέματα που σχετίζονται με το συνταξιοδοτικό τους.
Με το νόμο Σιούφα, το 1993, το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης γι' αυτή την
κατηγορία των εργαζομένων αυξήθηκε από τα 50 στα 55 έτη, με πλήρη
συνταξιοδότηση βαρέων και ανθυγιεινών μεταλλευτικών ενσήμων. Το 2012, με νέο
νόμο, το όριο αυξήθηκε εκ νέου στα 57 έτη. Δηλαδή, ένας νέος εργαζόμενος
χρειάζεται πλέον 37 χρόνια εργασίας στις υπόγειες στοές ενώ ο μέσος όρος ζωής
στις σκληρές αυτές συνθήκες κυμαίνεται στα 63 έτη, σύμφωνα με μελέτες του
Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου!
Για κερασάκι στην
τούρτα, το κράτος τούς φορολογεί και για το επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης
εργασίας (ειδικών συνθηκών). Τα δύο αυτά τελευταία ζητήματα έχουν γενικότερη
σημασία για τον κλάδο και επιβεβαιώνουν την ανάγκη της ενιαίας πάλης για να
δοθούν λύσεις. Σε κάθε περίπτωση, τα κόμματα που τάσσονται υπέρ ή κατά της
επένδυσης στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής ουδέποτε ανέδειξαν τα ζητήματα που
σχετίζονται με τις συνθήκες δουλειάς, υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στις
στοές, πολύ περισσότερο τις τεράστιες ελλείψεις στις κρατικές δομές, που σε
πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι και μοιραίες...
