Όπως σημείωσε στην παρέμβασή του:
«Mετά τις ελληνικές εκλογές, άναψε η συζήτηση για τις υπερχρεωμένες χώρες. Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, η ναυαρχίδα του ιμπεριαλισμού, οι ΗΠΑ που ξαφνικά δήθεν αγάπησαν τον ελληνικό λαό, ανταγωνίζονται με τη Γερμανία. Όχι για τα λαϊκά συμφέροντα αλλά τους όρους πληρωμής ενός χρέους που δεν οφείλει ο λαός αλλά καλείται να το πληρώσει.
Ανάπτυξη εννοείτε δισεκατομμύρια στα μονοπώλια, απ' ότι περισσέψει από τη ρύθμιση χρέους μαζί με την "ποσοτική χαλάρωση Ντράγκι" και τα επενδυτικά πακέτα Γιούνκερ, ενώ μόνο ψίχουλα ελεημοσύνης στην ακραία φτώχεια.
Μπορεί η τρόικα και τα μνημόνια να αλλάξουν όνομα, όχι όμως ουσία. Γιατί όλες οι πλευρές παρά τους ανταγωνισμούς τους, συμφωνούν στη λέξη - κλειδί: διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή:
Μείωση φόρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις, περισσότεροι φόροι για το λαό. Έτσι προκύπτουν οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί που όλοι συμφωνούν.
Μείωση του λεγόμενου "εργατικού κόστους", γενίκευση της ευέλικτης εργασίας, περαιτέρω χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση για ενίσχυση ιδιωτικών επενδύσεων, για την ανταγωνιστικότητα.
Αυτά λέει το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και η Στρατηγική Ευρώπη 2020. Τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ είναι εδώ. Η νέα ελληνική κυβέρνηση με βάση αυτά διαπραγματεύεται και τα στηρίζει θερμά.
Οι λαοί όμως δεν μάτωσαν για ψίχουλα. Η ανάκτηση των απωλειών τους, σημαίνει σύγκρουση, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων».