Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ Στόχος ο έλεγχος και το... ξεσκόνισμα του προϊόντος



ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Πέμπτη 23 Απρίλη 2015
Κατατέθηκε προχτές στη Βουλή το νέο αθλητικό νομοσχέδιο από τον υφυπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή, στο οποίο, εκτός των γενικότερων αλλαγών που επιφέρει, το βάρος δίνεται ιδιαίτερα και στον τομέα της αντιμετώπισης της βίας. Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων με την ένδειξη του κατεπείγοντος την επόμενη βδομάδα (27, 28, 30 Απρίλη) και αναμένεται να τεθεί προς ψήφιση το διήμερο 4 - 5 Μάη.
Ωστόσο, όπως προκύπτει, και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, παρά τους όποιους «νεωτερισμούς», μένει μακριά από την κάθετη ρήξη με τις λογικές που υπάρχουν στο σημερινό αθλητικό οικοδόμημα, όπου κυριαρχούν η άκρατη εμπορευματοποίηση και η ανελέητη μάχη συμφερόντων με σκοπό το κέρδος. Αντίθετα, γίνεται φανερό ότι για μια ακόμη φορά στόχο αποτελεί ο καλύτερος έλεγχος των καταστάσεων από πλευράς Πολιτείας και η αντιμετώπιση κυρίως των «κακώς κειμένων» που αμαυρώνουν το προϊόν. Αυτό φανερώνει και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο βάρος δίνεται στα δρώμενα που αφορούν το χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Βέβαια, με την ίδια... πυξίδα κινείται και στην αντιμετώπιση των άλλων ζητημάτων, όπως η βία και ο τζόγος.
Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά σημεία του.
Για τον πόλεμο στα επιχειρηματικά συμφέροντα

Παρά τις δηλώσεις του υφυπουργού Αθλητισμού για την ανεξέλεγκτη δράση των ΠΑΕ οι οποίες πλέον μέσω των άρθρων του νομοσχεδίου θα ελέγχονται και θα επιβάλλονται οι ανάλογες ποινές σε περίπτωση παρατυπιών και παρανομιών, ουσιαστικά και ο νέος νόμος εστιάζει στον καθαρισμό από τα κακώς κείμενα, παρά στην ευθεία σύγκρουση με τα ίδια τα συμφέροντα. Είναι γνωστό ότι η επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο επιφέρει και την αντίστοιχη μάχη συμφερόντων στην οποία βασικό όπλο των αντιμαχόμενων (επιχειρηματίες, ΠΑΕ) είναι η αξιοποίηση των συλλόγων, της ιστορίας τους, η εκμετάλλευση του κόσμου. Η σύγκρουση αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τις λαϊκές ανάγκες, με τις ανάγκες του ίδιου του ποδοσφαίρου, με τις ανάγκες του αθλητισμού. Και φυσικά η λύση δε δίνεται βλέποντας το δέντρο, αλλά όλο το δάσος. Το πρόβλημα δεν είναι ο εκάστοτε «κακός» επιχειρηματίας (όπου βεβαίως θα πρέπει να υπάρξουν κυρώσεις και τιμωρίες) που θα πρέπει να χτυπηθεί, αλλά συνολικά η επιχειρηματική δράση. Αν δε συγκρουστείς με αυτήν, τότε δε λύνεις το πρόβλημα, αφού αυτή είναι η... μήτρα που ξαναγεννά με μαθηματική ακρίβεια τη σαπίλα.
Αυτοδιοίκητο εναντίον... υπερ-υπουργού
Σύμφωνα με τον υφυπουργό Αθλητισμού, ένα από τα βασικά μέτρα για να επιτευχθεί ο στόχος της εξυγίανσης του ποδοσφαίρου είναι το... ξήλωμα του λεγόμενου αυτοδιοίκητου (σε μια σειρά ζητημάτων) που υπάρχει στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία υπάγεται στο πλαίσιο κανόνων που ορίζουν οι διεθνείς ποδοσφαιρικές συνομοσπονδίες ΦΙΦΑ, ΟΥΕΦΑ. Παράλληλα, το νέο νομοσχέδιο προβλέπει τη συγκέντρωση υπερ - αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του υφυπουργού Αθλητισμού, ο οποίος μπορεί να αναβάλλει αγώνες ή ακόμα και ολόκληρο το πρωτάθλημα, εάν θεωρήσει ότι συντρέχουν λόγοι (π.χ., περιστατικά βίας ή μη συμμόρφωση των ομάδων στα όσα ορίζονται κτλ.).
Το συγκεκριμένο ζήτημα με τις υπερ - αρμοδιότητες του υφυπουργού, πέρα από τη δημιουργία ενός «επικίνδυνου προηγούμενου», το σίγουρο είναι ότι δεν προσφέρει μια ουσιαστική λύση. Οπως θα ήταν η μεταφορά των ΠΑΕ στο υπουργείο Οικονομικών, όπου, υπαγόμενες σε άλλα κριτήρια ελέγχου (π.χ., αυτά που αφορούν ΑΕ), θα μπορούσαν να ελεγχθούν σαφώς πιο τακτικά και αυστηρά. Κάτι τέτοιο δεν υιοθετείται από την κυβέρνηση, όπως δεν υιοθετήθηκε και από καμία μέχρι σήμερα.
Την ίδια ώρα, υπάρχουν και σημεία που δημιουργούν αρκετή σύγχυση. Οπως αυτό του περίφημου «ελέγχου σκοπιμότητας» από την πολιτεία στις Ομοσπονδίες και το ρόλο, π.χ., του υφυπουργού σε μια σειρά ζητήματα (π.χ., επιλογή ομοσπονδιακού προπονητή, σχεδιασμός προετοιμασίας κτλ.).
Για την αντιμετώπιση της βίας
Για μια ακόμη φορά οι λογικές της αυστηροποίησης των ποινών και των κατασταλτικών μέτρων κυριαρχούν σε ένα αθλητικό νομοσχέδιο. Κάποια από αυτά (τα μέτρα) είναι νέα, κάποια έχουν ξαναειπωθεί στο παρελθόν, χωρίς όμως να έχουν εφαρμοστεί στην πράξη, όπως, π.χ., το ηλεκτρονικό εισιτήριο, οι κάμερες παρακολούθησης, αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας των συνδέσμων οπαδών (π.χ., νόμος Ορφανού). Πλέον, εκτός των προηγούμενων, στα νέα μέτρα περιλαμβάνονται η αρμοδιότητα του υφυπουργού να επιβάλλει ποινές για περιστατικά βίας, η μεγάλη αύξηση των χρηματικών προστίμων για ομάδες και φυσικά πρόσωπα (μπορούν να φτάσουν και τα 25 εκατ. ευρώ), οι διοικητικές ποινές που φτάνουν μέχρι την ανάκληση άδειας μιας ομάδας, πρόστιμα σε ΜΜΕ εάν θεωρηθεί ότι υποκινούν τη βία (με ρεπορτάζ, άρθρα κτλ.), αναβάθμιση της ΔΕΑΒ (Επιτροπή κατά της βίας) κ.ά. Η ουσία όμως είναι ότι για μια ακόμη φορά αποφεύγεται η ενασχόληση με το φαινόμενο στη βάση της αιτίας - αιτιατού και η σύνδεσή του με τις λογικές και το άκρατο κυνήγι για την επιτυχία (και φυσικά τα κέρδη) που επικρατούν σήμερα στο αθλητικό οικοδόμημα.
Για τον τζόγο
Στο θέμα του στοιχήματος στον αθλητισμό είναι προφανής ο στόχος του νομοσχεδίου να χτυπηθούν κυρίως τα κακώς κείμενα του φαινομένου, παρά η πλήρης απαγκίστρωση του αθλητισμού απ' τις λογικές του τζόγου. Οπως προβλέπεται σε σχετικό άρθρο, η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού θα έχει τη δυνατότητα να εισηγείται την απαγόρευση εισόδου στο κουπόνι του Στοιχήματος ομάδων που εμφανίζονται με συχνότητα στους φακέλους με ύποπτα παιχνίδια που στέλνει η UEFA. Επίσης, θα δίνεται το δικαίωμα στον αρμόδιο υπουργό να αποφασίζει τη χρονική μετάθεση αγώνα, για τον οποίο υπάρχουν πληροφορίες απόπειρας χειραγώγησής του.