ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ "ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ" ΘΕΡΜΗΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΘΕΡΜΗΣ ΔΡΩΜΕΝΑ ΙΟΥΝΙΟΥ

Από το «σκίσιμο των μνημονίων» στο 3^ο βάρβαρο μνημόνιο – σφαγείο για τα λαϊκά δικαιώματα.

Το σκηνικό ο ελληνικός λαός το έχει ξαναζήσει. Το 2010 από το "λεφτά υπάρχουν" του κ. Γιώργου Παπανδρέου φτάσαμε στο βάρβαρο μνημόνιο 1. Το 2012, από το πρόγραμμα του Ζαππείου του κ. Σαμαρά και την καταψήφιση του πρώτου μνημονίου, φτάσαμε στο μνημόνιο 2. Σήμερα, το 2015, από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το "θα σκίσουμε όλα τα μνημόνια" του κ. Τσίπρα, φτάσαμε στο μνημόνιο 3.

Για όλους έρχεται κάποια στιγμή η ώρα της αλήθειας. Η δημαγωγία, η συνειδητή εξαπάτηση έφτασε στα όριά της. Όλα όσα μας είπανε για τα μνημόνια που θα σκίζανε, για τα νταούλια που θα χτυπάγανε και θα χόρευαν οι αγορές, δυστυχώς τώρα δεν προκαλούν γέλιο. Γιατί ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι πολύ πικρός, πολύ βαρύς και ασήκωτος. Ο λαός θα πληρώσει το άθλιο μνημόνιο «Τσίπρα».

Το παραμύθι της σκληρής, περήφανης διαπραγμάτευσης τελείωσε, δεν πείθει πλέον. Αποκαλύφθηκε ότι η ΕΕ είναι μία αντιδραστική, ιμπεριαλιστική συμμαχία, η οποία δεν αλλάζει με δημοψηφίσματα. Αποκαλύφθηκε ότι καμία αστική -ούτε με αριστερό πρόσημο- κυβέρνηση δεν μπορεί να βαρά τα νταούλια σε αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας, στους μονοπωλιακούς ομίλους. Η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, στην οποία υποκλίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπήρξε ποτέ μια Ένωση της ειρήνης, της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αποδείχθηκε ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η διαπάλη της Γερμανίας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ δεν αφορά στην προστασία των λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά στα κέρδη τους, τα κέρδη του κεφαλαίου. Όλοι μαζί ζήτησαν να προχωρήσουν τα μέτρα σφαγής του λαού.

Λένε ψέματα.

Παραμυθιάσανε μεγάλο μέρος του λαού ότι αρκεί να ενισχύσει την κυβέρνηση στις κάλπες για να πετύχει φιλολαϊκή συμφωνία. Την ίδια ώρα που λέγανε ότι τους εκβιάζει η τρόικα, παρουσιάζανε ως μονόδρομο την παραμονή μας σε αυτήν τη φυλακή των εκβιαστών.

Μια μέρα μετά το δημοψήφισμα βρεθήκανε αγκαλιά με τους ηγέτες του ΝΑΙ να παρουσιάζουν την υπογραφή νέας συμφωνίας ως μοναδική επιλογή, με τα ίδια επιχειρήματα, τον ίδιο εκφοβισμό που ακούμε συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Τώρα δηλώνουν έκπληκτοι για τη σκληρή στάση της ΕΕ και της ΕΚΤ.

Αισθάνονται  αλήθεια περήφανοι:

• Για τη νέα μείωση του εισοδήματος των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων;
• Για το πάγωμα-δηλαδή στην ουσία το κόψιμο μέσω αύξησης των εισφορών- των συντάξεων;
• Για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης;
• Για τους άδικους έμμεσους φόρους;
• Τις αυξήσεις του ΦΠΑ στα τρόφιμα που πλήττουν εξίσου άνισα εισοδήματα;
• Για την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων;
• Την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;
• Το σαρωτικό χτύπημα των φτωχομεσαίων αγροτών;
• Τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις;
• Την αύξηση της φοροαφαίμαξης των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών και εμπόρων;
• Για τη στάση πληρωμών σε νοσοκομεία, δήμους, σχολεία, πανεπιστήμια;
• Για τους εργαζόμενους σε παιδικούς σταθμούς, ΚΔΑΠ, καθαριότητα που είναι απλήρωτοι για μήνες;
• Για το γεγονός ότι δε δίνονται χρήματα ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες ( σχολική στέγη, υποδομές, αντιπλημμυρικά βλ. κατολισθήσεις σε Σχολάρι – Καρδία);

Ο νέος μύθος με τον οποίο συνοδεύουν το τερατώδες μνημόνιο έχει δύο συστατικά στοιχεία:

Το ΠΡΩΤΟ είναι η περιβόητη δικαιότερη κατανομή των βαρών. Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο βρώμικης προπαγάνδας. Τι λένε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο; Να ξεχάσει όσα βάρη έχει ήδη φορτωθεί στην πλάτη του από τα δύο προηγούμενα αντιλαϊκά μνημόνια. Να αποδεχθεί ότι όλοι οι προηγούμενοι αντιλαϊκοί νόμοι, που θα τους καταργούσανε τάχα με ένα άρθρο, ήρθαν για να μείνουν αιώνια. Να αποδεχθεί στην πλάτη του και το νέο βουνό των αντιλαϊκών μέτρων.

Το ΔΕΥΤΕΡΟ βασικό στοιχείο του εμπορίου ελπίδας, το οποίο προκλητικά συνεχίζουν, είναι η προοπτική επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με το επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ και τις υποσχέσεις αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους. Ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, ως δρόμο που οδηγεί στη λαϊκή ευημερία, ενώ ακριβώς αυτή η ανάκαμψη προϋποθέτει το τσάκισμα του λαού.

Ποιον κοροϊδεύουν;

Η ισχυρή θέση του τουριστικού κλάδου οδήγησε τάχα σε ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι του κλάδου τα χρόνια της κρίσης; Μπορεί να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου χωρίς να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης; Οι εργαζόμενοι ξέρουν την απάντηση, τη βιώνουν καθημερινά. Όλοι θυμούνται ότι η προηγούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, το μεγάλο "κούρεμα" που έγινε τότε συνοδεύτηκε με κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Ο λαός οδηγείται στη χρεοκοπία πληρώνοντας εκτός των άλλων ένα κρατικό χρέος που δεν δημιούργησε ή που δεν ωφελήθηκε από τη διόγκωσή του. Εξάλλου, το νέο μεγάλο πακέτο Γιούνκερ, που διαφημίζουν, δεν είναι τόσο νέο. Στην ουσία περιλαμβάνει τα γνωστά κονδύλια του επόμενου ΕΣΠΑ, δηλαδή του ΣΕΣ, που ήταν ήδη στο τραπέζι εδώ και πολύ καιρό.

Ποια είναι τα στηρίγματά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ;

Οι τρεις πολιτικοί σωματοφύλακες του μεγάλου κεφαλαίου, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, στηρίζουν ενεργά την πολιτική της κυβέρνησης που υπηρετεί την αστική τάξη. Οι βιομήχανοι και άλλοι εργοδοτικοί φορείς τους χτυπούν φιλικά την πλάτη, για να εκπληρώσουν  τη δήθεν "εθνική επιταγή" της χρεοκοπίας του λαού. Όλοι μαζί προβάλλουν το φόβητρο της κρατικής χρεοκοπίας για να δεχτεί ο λαός τον πιο αργό θάνατο της συνεχιζόμενης επιδείνωσης και εξαθλίωσης που φέρνει η νέα συμφωνία.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει σήμερα εναλλακτική λύση. Εμείς απαντάμε ότι ασφαλώς και υπάρχει.

Όμως δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για το λαό η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Κι ας την δούμε λίγο αυτή τη λύση της δραχμής, η οποία αφελώς υιοθετείται από ορισμένους εντός και εκτός βουλής. Εμείς επιμένουμε ότι δεν αποτελεί διέξοδο για το λαό η λύση της δραχμής που επιθυμούν ο Σόιμπλε, η Λεπέν, ο Σόρος, οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές καθώς και διάφορα άλλα φασιστοειδή στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Οι μόνοι κερδισμένοι στην Ελλάδα από τη συγκεκριμένη λύση θα ήταν ορισμένοι μονοπωλιακοί όμιλοι της ναυτιλίας, της φαρμακοβιομηχανίας, της Ενέργειας, του εμπορίου όπλων. Ο λαός όμως θα συνεχίσει να θυσιάζει τις ανάγκες του στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων που θα εξακολουθούν να κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Ο λαός θα πληρώσει και πάλι, με άλλον τρόπο, με τη μεγάλη άνοδο του πληθωρισμού, τη μαύρη αγορά, τις ακριβές εισαγωγές κλπ.

Όμως υπάρχει η πραγματική διέξοδος, της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Φτάνει ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του και να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Υπάρχει ο δρόμος που καταργεί πραγματικά τις δεσμεύσεις της ΕΕ για την εγχώρια παραγωγή από το κρέας και τη ζάχαρη μέχρι τα ναυπηγεία και άλλους τομείς της οικονομίας. Υπάρχει ο δρόμος που ξεριζώνει το καπιταλιστικό κέρδος ως βασικό κριτήριο της παραγωγής και θέτει ως γνώμονα τις κοινωνικές, τις λαϊκές ανάγκες. Προϋποθέτει κεντρικό σχεδιασμό κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εργατικό λαϊκό έλεγχο, μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου (ΕΕ το ΝΑΤΟ κλπ)

Αυτός ο δρόμος θα επιτρέψει, για παράδειγμα, να βγούμε από την κρίση στον κλάδο των κατασκευών και να καλυφθούν οι ανάγκες σε έργα υποδομής, σε σχολεία, καθώς και οι στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων νέων που ζουν σήμερα αναγκαστικά με τους γονείς τους,

Υπάρχει ο δρόμος που θα επιτρέψει να συναφθούν αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την εισαγωγή τροφίμων και φαρμάκων, ενέργειας, αφού η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας θα έχει σπάσει τα δεσμά και τις αλυσίδες με τις οποίες είναι χειροπόδαρα δεμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ο λαός να μην απογοητευτεί από τη νέα εξαπάτηση. Να μην εγκλωβιστεί σε νέες αυταπάτες για διέξοδο εντός των τειχών του συστήματος και της κρίσης του που τον έφερε ως εδώ. Να μην μπει ο λαός κάτω από ξένες σημαίες. Να πάρει την υπόθεση της ζωής του στα χέρια του, χωρίς να την αναθέσει πια σε επίδοξους «σωτήρες».

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος πρέπει άμεσα, τώρα, να οργανωθεί και ενωθεί ο λαός, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα αμέσως, να αποκτήσει σαφή αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, στη βάση των βασικών αιτημάτων διεκδίκησης, για την ανάκτηση των απωλειών τα χρόνια της κρίσης, για την επιβίωσή του για την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του με βάση τον πλούτο που παράγει με τον κόπο του. Για την να αναπτυχθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων  με προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια, να δυναμώσει η συμπαράταξη με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές και επιφυλάξεις. Είναι η μόνη ελπίδα πλέον για το λαό, τη νεολαία, για την έξοδο από την κρίση σε όφελος της λαϊκής ευημερίας.