ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 26 Ιούλη 2015
Με την κατάθεση του επίσημου αιτήματος και προς την πλευρά του ΔΝΤ, για την
ενεργό εμπλοκή του στο τρίτο μνημόνιο και βέβαια στη νέα δανειακή σύμβαση που
θα το συνοδεύσει, συνεχίζεται ο αντιλαϊκός κατήφορος από την πλευρά της
συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. «Προσδοκούμε στη συνέχιση της συνεργασίας
μας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή που απευθύνει ο υπουργός
Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος προς την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κ. Λαγκάρντ.
Στο επίσημο αίτημα, γίνεται αναφορά στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η
συγκυβέρνηση στο πλαίσιο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης (12/7).
Αποκαλυπτική είναι η
ίδια η απόφαση της Συνόδου Κορυφής, η οποία, ανάμεσα σε άλλα, προβλέπει:
Το σύνολο των αντιλαϊκών δεσμεύσεων «αποτελεί ελάχιστες απαιτήσεις
για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τις ελληνικές αρχές».
«Προκειμένου να αποτελέσει τη βάση για την επιτυχή σύναψη του μνημονίου
συνεννόησης, η ελληνική πρόταση μεταρρυθμιστικών μέτρων πρέπει να ενισχυθεί
σε σημαντικό βαθμό, ώστε να ληφθεί υπόψη η σοβαρή επιδείνωση της οικονομικής
και δημοσιονομικής θέσης της χώρας το τελευταίο έτος».
«Εξαιρουμένου του νόμου για την ανθρωπιστική κρίση, η ελληνική κυβέρνηση
θα επανεξετάσει, με σκοπό να τις τροποποιήσει, τις θεσπισθείσες νομοθετικές
πράξεις που δε συνάδουν με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, διότι συνιστούν
υπαναχώρηση σε σχέση με δεσμεύσεις από προηγούμενα προγράμματα ή θα
προσδιορίσει σαφή ισοδύναμα για την αντιστάθμιση των δικαιωμάτων που
αποκτήθηκαν, συνεπεία των ανωτέρω πράξεων»
Εννοείται, βέβαια, ότι σε πλήρη ισχύ
θα παραμείνει το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων και των εφαρμοστικών νόμων της
προηγούμενης μνημονιακής περιόδου.
Η αντιλαϊκή διαδρομή, επισφραγίζεται με την επάνοδο των κλιμακίων της τρόικας στην Αθήνα, μετά βέβαια
από το «πράσινο φως» που δόθηκε από τη συγκυβέρνηση με την προώθηση των...
προκαταβολικών «προαπαιτούμενων», με τις μαζικές
αυξήσεις του ΦΠΑ στα εμπορεύματα λαϊκής κατανάλωσης, τις οριζόντιες μειώσεις
όλων ανεξαιρέτως των συντάξεων μέσω της αύξησης των εισφορών και τις πρώτες
διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο (μέτρα «ανάκαμψης
και εξυγίανσης» των ελληνικών τραπεζικών ομίλων σε συνδυασμό με τη διευκόλυνση
των πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια των τραπεζών).
Ηδη εκτιμάται από την κυβέρνηση ότι ο πρώτος από τους εφαρμοστικούς νόμους,
με τα δημοσιονομικά μέτρα της βίαιης προσαρμογής θα οδηγήσει:
-- Σε πρόσθετα κρατικά έσοδα, από την απογείωση της φοροληστείας
μέσω του ΦΠΑ στα 2,4 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, ενώ η περαιτέρω
συνολική διόγκωση των φόρων σε περίπου 3,2 δισ. ευρώ.
-- Οτι τα ποσά από την αύξηση των εισφορών τόσο στις κύριες όσο και στις
επικουρικές συντάξεις φτάνουν στα 854 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Για την ώρα, η
αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ξεκινά με ποσά ύψους πάνω
από 4 δισ. ευρώ το χρόνο, τα οποία θα πολλαπλασιάζονται στην πορεία, σε
συνδυασμό βέβαια και με την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το
κεφάλαιο.
«Προ των πυλών» το
τρίτο μνημόνιο
Σε αυτό το πλαίσιο, ήδη έχει ξεκινήσει και η συρραφή των κάθε είδους
αντιλαϊκών προτάσεων, που με τη σειρά τους βρίσκονταν από την πρώτη ώρα στο
επίκεντρο της εξάμηνης διαπραγμάτευσης, που εξελίχτηκε για λογαριασμό του
κεφαλαίου.
Αποκαλύπτεται πλέον το γεγονός ότι το νέο μνημόνιο (2015 - 2018) θα
έχει έκταση εκατοντάδων σελίδων. Σε αυτό θα καταγράφονται αναλυτικά και
μάλιστα βήμα - βήμα, τα εκάστοτε προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα για τις
εκταμιεύσεις των δόσεων από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (Ευρωζώνη
- ΔΝΤ).
Η διαπραγμάτευση, που ξεκινά στην Αθήνα, θα διενεργείται σε δύο επίπεδα:
1. Το πρώτο αφορά στη σύνταξη του μνημονίου (Memorandum of Understanding),
στο οποίο οι 15 σελίδες τής κατ' αρχήν συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής, αναμένεται
να φτάσουν στις 200 σελίδες, με σαφή αντιλαϊκά χρονοδιαγράμματα, και προαπαιτούμενες
δράσεις (prior actions) για τις επόμενες εκταμιεύσεις.
2. Παράλληλα, θα «τρέχουν» οι διαπραγματεύσεις για το ύψος και το
περιεχόμενο της δανειακής σύμβασης, με κατ' αρχήν εκτίμηση ύψους 82-86 δισ. ευρώ.
3. Ειδικό, επιμέρους «μνημόνιο συνεργασίας» εξετάζεται να υπογραφεί με την
πλευρά του ΔΝΤ, το οποίο πέρα από τις προτάσεις για την ελάφρυνση του χρέους
(αποκλειστικά σε βάρος των κρατών της Ευρωζώνης) έχει αναλάβει ειδικό ρόλο σε
κεντρικά ζητήματα, όπως τα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση και οι «δανειστές» έχουν απόλυτα
ταυτιστεί σε «προτάσεις» όπως:
-- Σταδιακή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια για όλους
τους ασφαλισμένους με ορίζοντα το 2022.
-- Εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές
συντάξεις.
-- Μείωση συντάξεων με στενότερη σύνδεση εισφορών - παροχών,
ενοποιήσεις ασφαλιστικών ταμείων κ.ά.
-- Παραπέρα συμπίεση των μισθολογίων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο
τομέα.
-- Φόρος 26% (από 13% σήμερα) στους φτωχούς αγρότες και μάλιστα από
το πρώτο ευρώ. Αντίστοιχοι φόροι στις επιδοτήσεις και αποζημιώσεις, κατάργηση
του μειωμένου συντελεστή στο πετρέλαιο.
-- Μείωση στο 50% για το επίδομα του πετρελαίου θέρμανσης των λαϊκών
νοικοκυριών.
-- Σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ με ορίζοντα το 2019.
-- Κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων και μεταφορά της κρατικής
περιουσίας στο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, ως «ασπίδα» των δανειστών για τις
μελλοντικές αποπληρωμές του κρατικού χρέους, που η συγκυβέρνηση έχει δεσμευτεί
να εξυπηρετεί στο «ακέραιο και εγκαίρως».
-- Θέσπιση νέου καθεστώτος όσον αφορά την έκπτωση φόρου για τους
μισθωτούς και συνταξιούχους, προκειμένου να «χτίσουν» το αφορολόγητο όριο των
9.500 ευρώ.
-- Αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» και μόνιμη ενσωμάτωσή της στη
φορολογική κλίμακα.
-- Λειτουργία των καταστημάτων λιανικής τις Κυριακές (είτε δοκιμαστικά σε
ορισμένες περιοχές είτε σε ολόκληρη τη χώρα, από τις 11 το πρωί μέχρι τις 8 το
βράδυ).
-- Επιβολή ΕΝΦΙΑ και για το 2015 και για το 2016, με διατήρηση των
εσόδων στα 2,65 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση και ανεξάρτητα από την όποια
αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών.
-- Αύξηση του ορίου απαλλαγής από το
καθεστώς ΦΠΑ για αυτοαπασχολούμενους από τα 10.000 ευρώ στα 25.000 ευρώ.
-- Αποβολή από τη ρύθμιση των 100 δόσεων όσων έχουν «εισοδηματική
ικανότητα» να πληρώσουν νωρίτερα από τη λήξη της ρύθμισης, αλλά και αύξηση των
προβλεπόμενων επιτοκίων και προστίμων.
Με βάση τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής, στόχος είναι η επίτευξη
πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ το 2018 και μέσω της διαπραγμάτευσης θα
οριοθετηθούν οι ανά έτος στόχοι, σύμφωνα με αρμόδιους παράγοντες της
ελληνικής κυβέρνησης. Το πιθανό ενδεχόμενο της προς τα κάτω αναθεώρησης για τα
πρώτα χρόνια του αντιλαϊκού προγράμματος, συνδέεται με την αναμενόμενη
κατρακύλα του ΑΕΠ, την περαιτέρω μεγέθυνση της επίσημης ανεργίας, τη μείωση των
λαϊκών εισοδημάτων και του επιπέδου της λαϊκής κατανάλωσης, επί των οποίων
επιβάλλεται η κρατική φορολογία.
Η ατζέντα της
αντιλαϊκής αξιολόγησης
Στην ατζέντα της αντιλαϊκής αξιολόγησης που ξεκινά στην Αθήνα, θα βρεθούν
και τα παρακάτω ζητήματα:
-- Τα στοιχεία που αφορούν την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού,
ο εντοπισμός του δημοσιονομικού κενού (που μεταφράζεται σε πρόσθετα αντιλαϊκά
μέτρα, προκειμένου να καλυφθεί), τα εμφανιζόμενα ελλείμματα, τα ταμειακά
διαθέσιμα του κράτους, η μείωση της μισθολογικής δαπάνης στο Δημόσιο κ.ά.
-- Στο υπουργείο Εργασίας, οι συνεννοήσεις θα επικεντρωθούν στα ζητήματα
του Ασφαλιστικού, με αιχμή την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης καθώς και
στα Εργασιακά.
-- Νευραλγικό ζήτημα αποτελεί και αυτό των κεφαλαιακών αναγκών που
προκύπτουν για τις τράπεζες, με φόντο την απογείωση των «κόκκινων» δανείων
και τους κεφαλαιακούς ελέγχους.
-- Οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, οι πλειστηριασμοί για τα
«κόκκινα» δάνεια, το καθεστώς των
αδειοδοτήσεων για τις επιχειρήσεις και οι αναδιαρθρώσεις που κρίνονται αναγκαίες για το κεφάλαιο.
Τέλος, στα αντιλαϊκά παζάρια αναμένεται να προστεθεί και εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού
Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), μέσω του οποίου θα διοχετευθούν τα δάνεια
που θα χορηγηθούν από την πλευρά της Ευρωζώνης.
Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ
ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Οχημα κλιμάκωσης της
αντιλαϊκής πολιτικής
Νέα δανειακή σύμβαση, αύξηση εισπρακτικών στόχων από ιδιωτικοποιήσεις, διαμόρφωση
προϋποθέσεων για νέο δανεισμό από τις αγορές: Πλευρές της ενιαίας αντιλαϊκής
επίθεσης για λογαριασμό του κεφαλαίου
Κάτω από σημαίες ολότελα ξένες για τα λαϊκά συμφέροντα συνεχίζονται οι
κόντρες και η ενδοκαπιταλιστική διαπάλη γύρω από την υπόθεση της διαχείρισης
του ελληνικού κρατικού χρέους. Πέρα από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις
εντός και εκτός της Ευρωζώνης, το ζήτημα
είναι αναπόσπαστα δεμένο με μια σειρά από καθοριστικούς παράγοντες, όπως οι
ρυθμοί εξέλιξης του ΑΕΠ στα επόμενα χρόνια και η έκταση των νέων αντιλαϊκών
μέτρων που θα αναπτυχθούν στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου (2015 - 2018), αλλά
και πέρα από αυτό. Επιπλέον, το ζήτημα της «ελάφρυνσης» από το παλαιότερης
κοπής κρατικό χρέος, σχετίζεται και με το ύψος της νέας δανειακής σύμβασης,
αλλά και τη δομή που αυτή θα έχει σε ό,τι αφορά τις ετήσιες αποπληρωμές στη
διάρκεια της επόμενης περιόδου.
Σε κάθε περίπτωση, κεντρικό ζητούμενο για το εγχώριο κεφάλαιο είναι η
επάνοδος του αστικού κράτους στις διεθνείς χρηματαγορές, προς αναζήτηση φρέσκων
δανείων (τα οποία φυσικά θα φορτωθούν και πάλι στις πλάτες του λαού), χωρίς τα
οποία οι καπιταλιστικές οικονομίες, ανεξάρτητα από τη θέση τους στην πυραμίδα
της ανταγωνιστικότητας, δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε ρούπι. Μάλιστα, η «βιωσιμότητα» και η «αξιολόγησή» του
κρατικού χρέους αποτελούν το «διαβατήριο» των μονοπωλίων και των ισχυρών
επιχειρηματικών ομίλων του κάθε κράτους σε ό,τι αφορά την προσέλκυση επενδυτών,
την άντληση φρέσκων κεφαλαίων, προκειμένου να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις
και συνολικά η καπιταλιστική οικονομία.
Σε αυτήν τη βεντάλια, εκδηλώνονται οι κόντρες και οι αντιθέσεις του
κεφαλαίου, σε συνδυασμό βέβαια με τις γενικότερες εξελίξεις στις οικονομίες της
Ευρωζώνης, αλλά και της «αβεβαιότητας» που αφορά στους αδύναμους κρίκους της,
όπως η ελληνική οικονομία, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την κλίμακα της
ανταγωνιστικότητας.
Νέα δάνεια πάνω στα
παλιά
Από 82 έως 86 δισ. ευρώ εκτιμώνται οι ανάγκες χρηματοδότησης του ελληνικού
κράτους, για την επόμενη τριετία, σύμφωνα με την αξιολόγηση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ.
Την ίδια ώρα, το Γιούρογκρουπ αναφέρεται στην ανάγκη αποκατάστασης της
πρόσβασης στις αγορές, που με τη σειρά της συνεπάγεται τη μείωση των
χρηματοδοτικών αναγκών.
Παράλληλα, η
εξελισσόμενη εξέταση των δυνατοτήτων μείωσης των χρηματοδοτικών αναγκών,
συνδέεται αναπόσπαστα με την παραπέρα απογείωση του πήχη με τα αντιλαϊκά μέτρα,
είτε στο δημοσιονομικό σκέλος (κρατικά έσοδα - δαπάνες), είτε μέσω της αύξησης
των εισπρακτικών στόχων από τις ιδιωτικοποιήσεις.
Να σημειωθεί ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας διαμορφώνεται σήμερα
στα 301,5 δισ. ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο, τα δάνεια της ερχόμενης
δανειακής σύμβασης φτάνουν, ούτε λίγο - ούτε πολύ, στο 28,5% της
σημερινής μάζας του κρατικού χρέους, που η συγκυβέρνηση λέει ότι διαβουλεύεται
για την «ελάφρυνσή» του...
Στρατηγικές
συμπλεύσεις στην αντιλαϊκή πολιτική
Την ίδια ώρα, και ενώ οι «αβεβαιότητες» ως προς τον παράγοντα του ΑΕΠ
πολλαπλασιάζονται, οι εκτιμήσεις των επιτελείων της Ευρωζώνης και αυτές του ΔΝΤ
χαρακτηρίζονται από μεγάλες αποκλίσεις.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ωστόσο, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν
ως βάση για τις εκτιμήσεις το εύρος της αντιλαϊκής πολιτικής που θα
ακολουθήσει, σε συνδυασμό με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις
(ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.) που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Κομισιόν σε έκθεσή της εκτιμά πως η κατρακύλα
του παραγόμενου ΑΕΠ για το 2015 θα διαμορφωθεί από 2% μέχρι και
4%, ενώ προβλέπεται να συνεχιστεί και το 2016 με ρυθμό από 0,5%
μέχρι 1,75%. Μάλιστα, για το 2015, προβλέπεται η επανεμφάνιση
πρωτογενούς ελλείμματος, μέχρι και 1% του ΑΕΠ, μια εξέλιξη που είναι βέβαιο ότι
θα αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση και συμπληρωματικών αντιλαϊκών μέτρων. Να
σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη έκθεση είναι απόρροια του αιτήματος που κατέθεσε η
συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για ένταξη στον «Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας»
(ESM) και βέβαια στο τρίτο μνημόνιο.
Την ίδια ώρα, στη δική του έκθεση το ΔΝΤ αναφέρει:
-- «Οι σημαντικές αστοχίες στην εφαρμογή του προγράμματος
(δηλαδή του μνημονίου) τον τελευταίο χρόνο, οδήγησαν σε σημαντική αύξηση
της χρηματοδοτικής ανάγκης - κατά περισσότερο από 60 δισ. ευρώ - που
υπολογιζόταν μόλις πριν από μερικές βδομάδες».
-- «Οι προβλέψεις αυτές συνεχίζουν να υπόκεινται σε σημαντικούς
κινδύνους αποκλίσεων, τονίζοντας ότι θα μπορούσε να υπάρξει η ανάγκη για
επιπρόσθετη περαιτέρω έκτακτη χρηματοδότηση, με συνακόλουθη επιδείνωση
της δυναμικής του χρέους».
-- Σε αυτό το πλαίσιο, η «επικαιροποιημένη ανάλυση βιωσιμότητας τους
χρέους» του ΔΝΤ επισημαίνει ότι τα κράτη της ΕΕ θα πρέπει να δώσουν στην Ελλάδα
μια 30ετή περίοδο χάριτος για την εξυπηρέτηση όλου του ευρωπαϊκού χρέους,
συμπεριλαμβανομένων και των νέων δανείων.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι μετά το προηγούμενο «κούρεμα» του κρατικού
χρέους (PSI) το 2012, σε συνδυασμό με την «αναδιάρθρωση», η μεγάλη μάζα
του παλαιότερης κοπής κρατικού χρέους έφυγε από τα χέρια των ιδιωτών (τράπεζες
κ.ά.) για να περάσει κατά κύριο λόγο στα κράτη της Ευρωζώνης. Αυτά με τη σειρά
τους, για σημαντικό τμήμα αυτών των δανείων, έδωσαν δεκαετή «περίοδο χάριτος»
(μέχρι το 2022), αλλά και επιτόκια πολύ χαμηλότερα από αυτά που «προσφέρει» η
πλευρά του ΔΝΤ. Σήμερα το ΔΝΤ
διεκδικεί την περαιτέρω επιμήκυνση, αλλά και το «κούρεμα» των διακρατικών
δανείων για την πλευρά της Ευρωζώνης, η οποία, βέβαια, κάθε άλλο παρά
πρόθυμη εμφανίζεται στο ενδεχόμενο «κουρέματος», συζητώντας άλλους τρόπους
«ελάφρυνσης».
Να θυμίσουμε επίσης
ότι το PSI συνδυάστηκε με τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, εξέλιξη που με τη
σειρά της οδήγησε σε σειρά από αντιλαϊκά μέτρα. Από την άλλη πλευρά, το «κούρεμα» των ελληνικών τραπεζικών
ομίλων έδωσε το «σινιάλο» για νέα πακέτα στήριξης και διάσωσης, με τα
«σπασμένα» της καπιταλιστικής κρίσης να φορτώνονται στις πλάτες του λαού.
Το ίδιο αντιλαϊκό σκηνικό, αν και με σαφώς διαφορετικούς όρους, εξελίσσεται
και στη σημερινή φάση της καπιταλιστικής κρίσης.
Στον «αφρό» οι
τράπεζες
Κεφάλαια που φτάνουν μέχρι και τα 25 δισ. ευρώ, εξετάζεται να
διατεθούν μέσω της νέας δανειακής σύμβασης, για την ενίσχυση της κεφαλαιακής
επάρκειας των ελληνικών τραπεζικών ομίλων, ενώ το ύψος των νέων «αναγκών» τους
θα προσδιοριστεί σε επόμενη φάση, μετά από τους διαγνωστικούς ελέγχους που θα
διενεργήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλοι οργανισμοί.
Και σε αυτό το
επίπεδο, βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δίνει στην κυριολεξία τα ρέστα
της. Προασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ταυτίζεται απόλυτα με τις
προτάσεις της τρόικας για τον ιδιωτικό χαρακτήρα των τραπεζών που θα ενισχυθούν
και από τη νέα δανειακή σύμβαση, στην πραγματικότητα με κρατικό χρήμα, ενώ από
την άλλη, φορτώνει τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του λαού.
Oπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο νόμο που κατέθεσε η συγκυβέρνηση και
ψηφίστηκε αυτήν τη βδομάδα από τη Βουλή, η συμμετοχή του κράτους στην ανακεφαλαιοποίηση
των τραπεζών «ασκείται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια». Σ' αυτό το
πλαίσιο, η κρατική συμμετοχή επιστρέφεται στους ιδιώτες μετόχους, «μόλις
το επιτρέψουν οι εμπορικές και χρηματοπιστωτικές συνθήκες»...
Να σημειωθεί το γεγονός ότι στα
προηγούμενα προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης, το ελληνικό κράτος (μέσω των
προηγούμενων δανειακών συμβάσεων) διέθεσε για τη στήριξη των 4 «συστημικών»
τραπεζικών ομίλων, κεφάλαια ύψους 25 δισ. ευρώ. Τα ποσά αυτά, σε
τρέχουσες τιμές στο χρηματιστήριο της Αθήνας διαμορφώνονται σήμερα σε λιγότερα
από 6,5 δισ. ευρώ. Πέρα από τα 25 δισ. ευρώ, το κράτος και οι προηγούμενες
κυβερνήσεις της μνημονιακής περιόδου διέθεσαν ακόμη 13,5 δισ. ευρώ -
ανεβάζοντας δηλαδή το σύνολο στα 38,5 δισ. ευρώ - για την κάλυψη
προβληματικών τραπεζών, για τις αποσχίσεις σε «καλές» και «κακές» τράπεζες
(ΑΤΕ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κ.ά.), τα κερδοφόρα τμήματα των οποίων
συγχωνεύθηκαν στους σημερινούς τραπεζικούς ομίλους.
Μετά και τις παραπάνω
ενισχύσεις, οι τράπεζες γίνονται σήμερα και πάλι «κεφαλαιακά ανεπαρκείς». Μάλιστα, σύμφωνα με
τις πληροφορίες, η διάθεση των νέων κρατικών ενισχύσεων - μέσω αύξησης του
κρατικού χρέους - από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προς τους ιδιώτες
μεγαλομετόχους των τραπεζών, εξετάζεται να γίνει με ακόμη ευνοϊκότερους
όρους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι
ισχυρισμοί ότι τα παζάρια για την ελάφρυνση του κρατικού χρέους, τάχα για την
ανακούφιση του λαού, κατά το κοινώς λεγόμενο, αποδείχνονται «παραμύθια της
Χαλιμάς».
