ΣΥΡΙΖΑ: Εξαπάτηση του λαού με ένα άθλιο εμπόριο ελπίδας

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη 2015

Αυταπάτες και ψέματα, προσαρμοσμένα βεβαίως στα δεδομένα που έχει δημιουργήσει η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, περιλαμβάνει η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην κάλπη. Χαρακτηριστικό δείγμα της η συνέντευξη του Αλ. Τσίπρα χτες στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με την οποία αφενός παρουσίασε το μνημόνιο σαν μια συμφωνία που περιέχει θετικά σημεία, αφετέρου υποστήριξε τη δυνατότητα τα αρνητικά σημεία της να ξεπεραστούν στο πλαίσιο της συνεχούς διαπραγμάτευσης.

Δηλαδή, ούτε γάτα ούτε ζημιά κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που επιπλέον ισχυρίστηκε ότι «το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα συνεκτικό σχέδιο ... για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και τη στήριξη των λαϊκών στρωμάτων που έχουν πληγεί με βάναυσο τρόπο από την κρίση».

Γνωρίζει, βεβαίως, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας δεν συμβαδίζει με μέτρα στήριξης του λαού, όπως και ότι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου αποτελεί συστατικό μέρος στη διαδικασία της αξιολόγησης της υλοποίησής του, προκειμένου να αντικαθίστανται τα αντιλαϊκά μέτρα που κρίνεται ότι δεν αποδίδουν με άλλα, εξίσου αντιλαϊκά.

Υπάρχει και άλλος δρόμος

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

«Βαριά η αλλά συμφωνία, έχει και αναπτυξιακή διάσταση», διατείνονται τα κυβερνητικά στελέχη για το τρίτο μνημόνιο, κι αυτήν τη διάσταση ανέλαβε να προβάλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την προχτεσινή του επίσκεψη στο υπουργείο που κατ' αρμοδιότητα μοιράζει στους καπιταλιστές τις εργολαβίες των δημοσίων έργων. Μπροστά στα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί έως τώρα και περιέχονται στο τρίτο μνημόνιο, είναι προφανές πως η κυβέρνηση επιχειρεί ένα εμπόριο ελπίδας. Μιλά για αναπτυξιακό πακέτο που περιέχεται στο μνημόνιο και αφήνει να εννοηθεί ότι απ' αυτό θα προκύψουν εντέλει και ορισμένα καλά για το λαό. Η ανάπτυξη που λέει ότι θα φέρει η κυβέρνηση σημαίνει ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, των καπιταλιστικών κέρδών. Και πράγματι, το τρίτο μνημόνιο έρχεται για να δώσει ώθηση σ' αυτά. Μόνο που το καπιταλιστικό κέρδος πάντα προϋποθέτει τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων. Και η κυβέρνηση είναι σαφής.

Με το μνημόνιο εξασφαλίζεται κρατικό χρήμα για καπιταλιστικές επενδύσεις, με το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας δίνονται κρατικής ιδιοκτησίας τομείς της οικονομίας σε επιχειρηματικούς ομίλους, συνεχίζονται ακάθεκτα οι ιδιωτικοποιήσεις, δίνονται στο κεφάλαιο τα 35 δισ. ευρώ του «πακέτου Γιούνκερ», κ.λπ. Βεβαίως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες εξασφαλίζουν μισθούς πείνας, επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση εργοδοτικών εισφορών. Ολ' αυτά, επίσης, αυξάνουν τα κέρδη και χρεοκοπούν το λαό.

Η ελπίδα και ο φόβος ως «εργαλεία» χειραγώγησης

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 8 Μάρτη 2015

Σε όσους δεν πείθονται απ' το αφήγημα του «ελιγμού» που τάχα συνιστά η συμφωνία επέκτασης του μνημονίου, σε όσους δεν πιάνει το εμπόριο ελπίδας ότι τον Ιούνη έρχεται μια καλή για το λαό συμφωνία, η συγκυβέρνηση απευθύνεται με άλλα, δοκιμασμένα στο παρελθόν, αφηγήματα και με εμπόριο φόβου. Το «παραλάβαμε καμένη γη» και τα «άδεια, αραχνιασμένα, ταμεία» αποτελούν μία πρώτης τάξεως δικαιολογία για την αναίρεση και τις εκπτώσεις που κάνει ακόμα και για τα ψίχουλα που έταζε στην ακραία φτώχεια. Αποτελούν όμως και καλό άλλοθι ενδεχομένως για όσα αντιλαϊκά θα φέρουν οι διαπραγματεύσεις στην ΕΕ, που η συγκυβέρνηση θα αποδεχτεί τάχα εξ ανάγκης και με το μαχαίρι στο λαιμό για να «σωθεί η χώρα» κι όχι επειδή συνιστούν προϋποθέσεις για να πετύχει τον υπ' αριθμόν 1 στόχο της, που είναι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.

Ετσι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εναλλάσσει το «εμπόριο ελπίδας» (βλέπε: αυταπάτης) με το εμπόριο φόβου, όπως ακριβώς έκαναν οι προκάτοχοί της στην αστική διαχείριση, που εκτός απ' το να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια απ' τη διάψευση προσδοκιών, της χρησιμεύει και για να ρυμουλκήσει το λαό κάτω από τις σημαίες του κεφαλαίου στη διαπραγμάτευση που διεξάγει για τα συμφέροντά του.

Το πιο κρίσιμο ζήτημα

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Τετάρτη 21 Γενάρη 2015

Ολα δείχνουν ότι στις εκλογές της Κυριακής η σημερινή κυβέρνηση θα αποτελέσει παρελθόν και θα έρθει μια νέα κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ (είτε αυτοδυναμίας είτε συνεργασίας). Εκπλήξεις δεν προβλέπονται, παρά την προπαγάνδα περί ντέρμπι που έχει ως στόχο να ενισχύσει την πόλωση. Μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης φεύγει, μια άλλη θα τη διαδεχτεί. Άλλη μία, λοιπόν, κυβερνητική εναλλαγή. Πώς θα επιδράσει στη ζωή των εργαζομένων αυτή η κυβερνητική εναλλαγή; Θα φέρει πράγματι την «ελπίδα» στο λαό; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα πρέπει πρώτα να δούμε με τι θα βρεθούν αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, ο λαός την επόμενη μέρα. Πρώτα απ' όλα, θα συνεχίσουν να είναι αντιμέτωποι με όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο το οποίο διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, που ενισχύει την ασυδοσία της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Με μια σειρά από αντιλαϊκούς νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί, αλλά ενεργοποιούνται μέσα στο 2015. Αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, που ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα καταργήσει καθώς έχει δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, παρέχοντας νέα προνόμια στην εργοδοσία, στα μονοπώλια, νέες φοροαπαλλαγές, για στήριξη της κερδοφορίας τους, που πάντα πλήρωνε και θα πληρώνει ο λαός.

ΕΚΛΟΓΕΣ 25 ΓΕΝΑΡΗ: Ο λαός να απορρίψει το «φόβο» και το «εμπόριο ελπίδας»

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 4 Γενάρη 2015

 Σε πλήρη εξέλιξη είναι η εκστρατεία των αστικών επιτελείων για να διαμορφώσουν ένα επίπλαστο σκηνικό, μία εικονική πραγματικότητα, προκειμένου να φέρουν το κριτήριο ψήφου των ευρύτερων εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στα μέτρα τους. Μετά το δίλημμα «σταθερότητα» ή «αστάθεια», το τελευταίο διάστημα διάφορες αστικές γραφίδες κάνουν λόγο για «εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα στο φόβο και την οργή».

Μια αναμέτρηση πολύ βολική για το σύστημα, γιατί εξασφαλίζει τον εγκλωβισμό των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τη χειραγώγησή τους σε ένα δίπολο που έχει κοινό στόχο τη σταθερότητα του αντιλαϊκού δρόμου της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Η ΝΔ επιστρατεύει το φόβο για να κινητοποιήσει ανάλογα συντηρητικά ανακλαστικά σε όσους επηρεάζονται από το φόβο της «αστάθειας». Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αν. Σαμαράς, όπου σταθεί και βρεθεί διατείνεται ότι αυτό που προέχει είναι η «σταθερότητα», η συνέχιση αυτής της εκδοχής πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων, που εφαρμόζει το κόμμα του, ενώ προειδοποιεί ότι σε διαφορετική περίπτωση «η καταστροφή είναι προ των πυλών». Καλεί σε έγκριση ενός δρόμου που, όπως ισχυρίζεται, «μέσα από κόπους και θυσίες» μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες μέρες. Σε αυτό έχει στο πλευρό του και άρθρα του αστικού Τύπου που θέτουν το «τρομοκρατικό» ερώτημα, για παράδειγμα, στους συνταξιούχους αν έχουν αναλογιστεί ότι η σύνταξη - ψίχουλο που παίρνουν «μπορεί να γίνει και μικρότερη».

ΣΥΡΙΖΑ: Το εμπόριο ελπίδας

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αντιπαρατίθεται σε αυτό το σκηνικό αλλά κρύβει και λόγια, αναλαμβάνοντας το δικό του ρόλο στον αποπροσανατολισμό. Ποντάρει στη λαϊκή αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενη πολιτική, για να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι αρκεί να φύγουν αυτοί που κυβερνούν τώρα και να αναδειχτεί αυτός σε κυβέρνηση, να αλλάξει ορισμένα πράγματα στον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, χωρίς να αλλάξει η ουσία της.

Άλλωστε, δίνει καθημερινά εξετάσεις στο ίδιο ακροατήριο με τη ΝΔ που είναι το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αδιάψευστος μάρτυρας, άλλωστε, οι συναντήσεις με τα αστικά επιτελεία σε Κόμο, Σίτι του Λονδίνου, συναντήσεις με τον ΣΕΒ και όπου αλλού μπορεί προκειμένου να συγκεντρώσει τις συστατικές επιστολές που απαιτούνται για να δείξει ότι «μπορεί να τα καταφέρει».