ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 8 Μάρτη 2015
Σε όσους δεν πείθονται
απ' το αφήγημα του «ελιγμού» που τάχα συνιστά η συμφωνία επέκτασης του
μνημονίου, σε όσους δεν πιάνει το εμπόριο ελπίδας ότι τον Ιούνη έρχεται μια
καλή για το λαό συμφωνία, η συγκυβέρνηση απευθύνεται με άλλα, δοκιμασμένα
στο παρελθόν, αφηγήματα και με εμπόριο
φόβου. Το «παραλάβαμε καμένη γη» και
τα «άδεια, αραχνιασμένα, ταμεία» αποτελούν μία πρώτης τάξεως δικαιολογία
για την αναίρεση και τις εκπτώσεις που κάνει ακόμα και για τα ψίχουλα που έταζε
στην ακραία φτώχεια. Αποτελούν όμως και καλό
άλλοθι ενδεχομένως για όσα αντιλαϊκά θα φέρουν οι διαπραγματεύσεις στην ΕΕ,
που η συγκυβέρνηση θα αποδεχτεί τάχα εξ
ανάγκης και με το μαχαίρι στο λαιμό για να «σωθεί η χώρα» κι όχι επειδή
συνιστούν προϋποθέσεις για να πετύχει
τον υπ' αριθμόν 1 στόχο της, που είναι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Ετσι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εναλλάσσει το «εμπόριο ελπίδας» (βλέπε:
αυταπάτης) με το εμπόριο φόβου, όπως ακριβώς έκαναν οι προκάτοχοί της στην
αστική διαχείριση, που εκτός απ' το να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια απ' τη
διάψευση προσδοκιών, της χρησιμεύει και για να ρυμουλκήσει το λαό κάτω από τις
σημαίες του κεφαλαίου στη διαπραγμάτευση που διεξάγει για τα συμφέροντά του.
