ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Τρίτη 9 Ιούνη 2015
Η εγχώρια αστική τάξη εκτιμά ότι η «γεωστρατηγική αξία» της χώρας αποτελεί
το «βαρύ χαρτί» της, διαχρονικά, στην προσπάθειά της να κερδίσει «πόντους»
στους διεθνείς ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά και πολύ πιο
συγκεκριμένα, στην τρέχουσα περίοδο, στα παζάρια που γίνονται για λογαριασμό
της με τους δανειστές, για την παραπέρα διαχείριση του κρατικού χρέους. Γι'
αυτό, άλλωστε, αυτό το «χαρτί» παίζουν όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις,
ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους.
Την ίδια ώρα, μάλιστα, ενώ στο φόντο των οξυνόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών
ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, από τη Β. Αφρική ως τη Μ. Ανατολή και από
την Ουκρανία ως τα ίδια τα Βαλκάνια, το όλο και πιο ενεργό «παιχνίδι» με αυτό
το «χαρτί», πάντα εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ, συνεπάγεται τεράστιους κινδύνους για το
λαό, οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να το πλασάρουν ως κάτι από το
οποίο έχει και αυτός να κερδίσει, π.χ. με μια συμφωνία με τους δανειστές, που θα
έχει «λιγότερο επώδυνους» όρους, επειδή θα λαμβάνει υπόψη τη «γεωστρατηγική
αξία» της χώρας...
Κάπως έτσι, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ήδη από τις προγραμματικές της
δηλώσεις, μιλά για «αξιοποίηση της αστείρευτης γεωπολιτικής δυναμικής της
πατρίδας μας», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς
«περηφανεύεται» ότι «το πρώτο πράγμα που προσπάθησα να κάνω ως υπουργός
Εξωτερικών για διαπραγματευτικούς λόγους, ήταν να λάβω μέτρα, ώστε να
μετακινηθεί η θεματολογία από τα της οικονομίας αποκλειστικά (...) σε
μία πολιτική αντίληψη των πραγμάτων, που συνδέεται και με τη γεωπολιτική θέση».