ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Η ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Κυριακή 11 Οχτώβρη 2015

Αφαιρώντας από τις προγραμματικές δηλώσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα διάφορα παλιά και «νέα» προπαγανδιστικά κόλπα της, στην προσπάθειά της να καμουφλάρει την αντιλαϊκή της πολιτική για λογαριασμό του κεφαλαίου, μένει το «ψητό»: Η αποφασιστικότητά της να εφαρμόσει τα αντιλαϊκά μέτρα που τσακίζουν παραπέρα το λαό για να στηρίξουν την καπιταλιστική ανάκαμψη, καθώς και η βούλησή της να εμπλέξει βαθύτερα τη χώρα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με γνώμονα την επιδίωξη του εγχώριου κεφαλαίου να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή.

Σε αυτό ακριβώς το «ψητό» των προγραμματικών δηλώσεων, σε συνδυασμό με τις «προσδοκίες» που έχει το κεφάλαιο από την κυβέρνηση, στέκεται σήμερα ο «Ριζοσπάστης».

Οι «προσδοκίες» της αστικής τάξης από την κυβέρνηση

Η πλήρης στοίχιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στα ζητούμενα του εγχώριου κεφαλαίου «έβγαζε μάτι» καθ' όλη τη συζήτηση των προγραμματικών της δηλώσεων στη Βουλή: Τόσο στο ζήτημα της προσπάθειας στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης, όσο και στο συνολικότερο ζήτημα της προσπάθειας της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά στην ευρύτερη περιοχή.

Το κεφάλαιο κωδικοποιεί τα ζητούμενά του

Μια μέρα μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα, ο ΣΕΒ προέβη σε μια πολύ χαρακτηριστική κωδικοποίηση αυτών των ζητουμένων, όχι μόνο των βιομηχάνων, αλλά συνολικότερα των κυρίαρχων τμημάτων της ελληνικής αστικής τάξης.

Στο εβδομαδιαίο δελτίο του με τον εξίσου χαρακτηριστικό τίτλο - παράφραση του προεκλογικού συνθήματος του ΣΥΡΙΖΑ, «Να ξεμπερδεύουμε (στ' αλήθεια) με το παλιό», προσδιορίζει τις προϋποθέσεις για τη «σταθεροποίηση» και την «ανάπτυξη»:

-- «Να συνεχίζεται απρόσκοπτα η υλοποίηση του μνημονίου», το οποίο ο ίδιος ο ΣΕΒ έχει χαρακτηρίσει «εφαλτήριο» στην πορεία «προς την κανονικότητα της ανταγωνιστικής ανάπτυξης».

-- «Να έχουμε μια επιτυχημένη πρώτη αξιολόγηση από τους θεσμούς».

-- «Να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (...) Να αρχίσουν να αίρονται οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων (...) Να αντιμετωπιστεί με ταχύτατες διαδικασίες το απόθεμα των προβληματικών δανείων». Στόχος, να μπορούν οι τράπεζες να επιτελούν το ρόλο τους χρηματοδοτώντας τις επενδύσεις των «υγιών επιχειρήσεων».

-- «Η χώρα να διαπραγματευτεί με επιτυχία την ελάφρυνση του χρέους», προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για την παραπέρα κρατική στήριξη των επενδύσεων του κεφαλαίου.

-- «Να δημιουργηθούν, πλέον, συνθήκες επανόδου της χώρας στις αγορές», να μπορεί, δηλαδή, να προχωρά απρόσκοπτα ο νέος δανεισμός για λογαριασμό του κεφαλαίου, ο οποίος και θα φορτώνει νέα χρέη στην πλάτη του λαού.

Σε προηγούμενες παρεμβάσεις τους, εξάλλου, ο ΣΕΒ, η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδας και άλλοι αντίστοιχοι φορείς εξειδικεύουν τα ζητούμενά τους γι' αυτήν την παραπέρα κρατική στήριξη, με τις προτάσεις τους για τη βιομηχανική πολιτική και τις προτεραιότητές της, για τα νέα πολύμορφα «πεσκέσια» στο κεφάλαιο μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου κ.ο.κ.

Τι βαραίνει στην επιλογή του...

Οπως φαίνεται και από τα υπόλοιπα κείμενα στο παρόν 2σέλιδο, δεν υπάρχει ούτε ένα από τα παραπάνω «αιτήματα» του εγχώριου κεφαλαίου που να μην αποτυπώνεται ανάγλυφα στις προτεραιότητες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως αυτές παρουσιάστηκαν και στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων.

Ο λόγος ωστόσο που το εγχώριο κεφάλαιο επενδύει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και της έχει δώσει τη δική του «ψήφο εμπιστοσύνης» πολύ πριν από τη σχετική συζήτηση στη Βουλή, δεν αφορά μόνο τη στοίχισή της με τα ζητούμενά του. Τέτοια στοίχιση άλλωστε χαρακτηρίζει όλα τα βασικά αστικά κόμματα: Με αυτό το κριτήριο - και παρότι βρίσκονταν στην αντιπολίτευση - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι υπερψήφισαν το μνημόνιο που υπέγραψαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, με αυτό το κριτήριο εμφανίστηκαν και στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων να ασκούν μια μάλλον... «αμήχανη» αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, του τύπου «στις μεταρρυθμίσεις και τις αναδιαρθρώσεις θα ψηφίζουμε "ναι"».

Αυτό που προσδοκά το κεφάλαιο είναι η απρόσκοπτη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής που απαιτείται για την επίτευξη των ζητούμενών του, με τις ελάχιστες δυνατές εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις και ταυτόχρονα με τη μεγαλύτερη στοίχιση του λαού πίσω από τους στόχους των εγχώριων μονοπωλίων.

Εχοντας πλήρη επίγνωση ότι η πολιτική για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου προϋποθέτει το παραπέρα τσάκισμα του λαού, οι εγχώριοι βιομήχανοι, στο ίδιο δελτίο τους, επισημαίνουν ότι στην πορεία υλοποίησής της, «η διαχείριση του πολιτικού κόστους δε θα είναι εύκολη». Και το κεφάλαιο γνωρίζει πολύ καλά ότι στις σημερινές συνθήκες μόνο η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαχειριστεί αυτό το «κόστος»: Αυτό είναι το στοιχείο που βαραίνει στην επιλογή τους.

Περί «άπειρων» και «έμπειρων»

Και το σημειώνουμε αυτό, καθώς τις τελευταίες μέρες, με αφορμή και το ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ, πολύς λόγος γίνεται σε ορισμένα αστικά ΜΜΕ, αλλά και στις τοποθετήσεις άλλων αστικών κομμάτων, για το αν η κυβέρνηση «πείθει» τους επενδυτές, αν διαθέτει «τεχνογνωσία», την απαιτούμενη πείρα κ.ο.κ.

Η πορεία ωστόσο του προηγούμενου 8μήνου, που οδήγησε και στο νέο βάρβαρο μνημόνιο, επιβεβαιώνει ότι... διάθεση για την υπηρέτηση των στόχων του κεφαλαίου να υπάρχει, και όλα τα υπόλοιπα «διορθώνονται»: Και τεχνοκρατικά στελέχη με «τεχνογνωσία» βρίσκονται, και μεταγραφές πολιτικών στελεχών με εμπειρία στην αστική διακυβέρνηση γίνονται, και οι «εταίροι» όπου χρειάζεται βάζουν απευθείας το «χεράκι» τους (θυμηθείτε π.χ. το ρόλο των Γάλλων «ειδικών» στη συγγραφή ακόμα και του κειμένου του μνημονίου...).

Αντίθετα, αυτό που δε «διορθώνεται», τουλάχιστον όχι σε μικρά χρονικά διαστήματα, είναι η ικανότητα ή η αδυναμία ενός αστικού κόμματος να ενσωματώνει ευρύτερες εργατικές - λαϊκές μάζες ενώ προωθεί τους αντιλαϊκούς στόχους του κεφαλαίου.

Ετσι, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τα δεκάδες χρόνια στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης, την «τεχνογνωσία» και την εμπειρία, δε διαθέτουν πια το βασικό για το κεφάλαιο: Την ικανότητα υλοποίησης της πολιτικής του με παράλληλο έλεγχο, χειραγώγηση των εργατικών - λαϊκών αντιδράσεων. Αντιθέτως, μετά το κόστος που ανέλαβαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, για την προώθηση των βάρβαρων μέτρων για την έξοδο του κεφαλαίου από την κρίση, ήρθε η στιγμή που δεν «τραβούσαν» πια, αδυνατούσαν να συνεχίσουν τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις χωρίς την πρόκληση σημαντικών εργατικών - λαϊκών αντιδράσεων.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ της... «απειρίας», που τους διαδέχτηκε στην αστική διακυβέρνηση, μπόρεσε όχι μόνο να «σαρώσει» όποιο ριζοσπαστισμό διαμορφωνόταν στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και να τον ενσωματώσει στην προσδοκία μιας «ανατροπής» μέσα από μια κυβερνητική εναλλαγή εντός των τειχών, αλλά και να προωθήσει το νέο μνημόνιο, με μέτρα που δεν «τολμούσαν» να προχωρήσουν ούτε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, διατηρώντας μάλιστα σε ένα σημαντικό βαθμό τις αυταπάτες στο λαό ότι πάλεψε σκληρά για λογαριασμό του, ότι και τώρα θα παλέψει για να εξομαλύνει πλευρές του αντιλαϊκού μνημονίου, να βρει ισοδύναμα, να τα βάλει με τη διαπλοκή και τη διαφθορά κ.ο.κ.

Αντίστοιχα είναι τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και στον τομέα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» του εγχώριου κεφαλαίου. Μέσα σε 8 μήνες, όχι μόνο συνεχίζει την εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά βάζει στο τραπέζι ζητήματα σε αυτήν την κατεύθυνση που καμιά κυβέρνηση δεν «τολμούσε» να βάλει τόσο ανοιχτά από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα: Εχει προλάβει π.χ. να προτείνει τη δημιουργία νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Κάρπαθο, την ίδρυση Πολυεθνικής Μονάδας Διοίκησης και Ελέγχου του ΝΑΤΟ στην Κρήτη, την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αμερικανικών πολεμικών αεροπλάνων στην Κρήτη, αλλά και την επέκταση και ενίσχυση της βάσης της Σούδας... Και την ίδια ώρα, να συντηρεί σε πολύ κόσμο την αυταπάτη περί... «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», όπως βαφτίζει το βαθύτερο μπλέξιμο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς!

Η εμπιστοσύνη του κεφαλαίου στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, όμως, είναι ένα ακόμα κριτήριο για τον εργαζόμενο λαό: Το κεφάλαιο «επενδύει» στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως το καταλληλότερο εργαλείο για την υλοποίηση της πολιτικής που τσακίζει παραπέρα τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και ως τέτοιο ακριβώς πρέπει αυτή να αντιμετωπιστεί από το λαό. Καμιά ανοχή, καμιά αυταπάτη, συνολική χειραφέτηση από την αστική πολιτική, ώστε να «ακυρωθεί» τόσο αυτή, όσο και οι μελλοντικές «επενδύσεις» του κεφαλαίου για την αστική διακυβέρνηση!

 Γ. Ε.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Οδικός χάρτης» οι προτεραιότητες του κεφαλαίου

Ο σκληρός πυρήνας των μνημονίων, τα νέας κοπής αντιλαϊκά μέτρα που θα χρειαστούν, σε συνδυασμό με την προσπάθεια για πολύμορφη ενίσχυση του κεφαλαίου ώστε να κάνει επενδύσεις, συνθέτουν το πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που παρουσίασε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή. Σε αυτή τη φάση, η άμεση προτεραιότητα αφορά τον άξονα της «σταθεροποίησης» της οικονομίας, που έχει ως όρο και προϋπόθεση την εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (Ευρωζώνη - ΔΝΤ), την επιτυχή έκβαση της πρώτης «αξιολόγησης», που βέβαια συνδέεται αναπόσπαστα με την πλήρη εφαρμογή των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπονται στο μνημόνιο και θα περάσουν στη Βουλή με τους εφαρμοστικούς νόμους. Ο «οδικός χάρτης» για τις πρώτες 100 μέρες περιλαμβάνει ακόμη την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζικών ομίλων, τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και βέβαια την έγκαιρη εκταμίευση της δόσης από τα δάνεια της Ευρωζώνης.

Δημιουργία προϋποθέσεων για επενδύσεις

Χαρακτηριστική είναι η ομιλία του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα: «Για να μπορέσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα και να εκκινήσουμε την προσπάθεια των μεγάλων αλλαγών, πρέπει να διασφαλιστεί η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. Και εμπιστοσύνη σημαίνει τακτοποιημένα δημόσια οικονομικά, αλλά και ισχυρό πιστωτικό σύστημα ώστε να αποκατασταθεί η ρευστότητα της οικονομίας, τόσο μέσω της ανάκτησης της πρόσβασης στις αγορές δανεισμού, όσο όμως και μέσω της ιδιωτικής χρηματοδότησης παραγωγικών και αναπτυξιακών επενδύσεων». Οπως χαρακτηριστικά τόνισε από το βήμα της Βουλής, «η υλοποίηση της συμφωνίας είναι μεν αναγκαία συνθήκη, αλλά από μόνη της δεν είναι και ικανή (...) προκειμένου να μπορούμε με ασφάλεια να σχεδιάζουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη σταδιακή αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής, έχοντας επενδύσει σε μια σταδιακή αλλά σταθερή αναπτυξιακή ροπή της ελληνικής οικονομίας».

Το μοντέλο της παραγωγικής ανασυγκρότησης για το οποίο κόπτονται ο πρωθυπουργός και η συγκυβέρνηση, αφορά στην προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων, την κλιμάκωση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, την αξιοποίηση για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου του πακτωλού από τα επενδυτικά πακέτα της ΕΕ. Αυτά έχουν όρο και προϋπόθεση την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης με διαδοχικά μέτρα, είτε προβλέπονται στο μνημόνιο είτε όχι. «Η επιτυχής έκβαση της πρώτης αξιολόγησης είναι το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα της αναγκαίας απομείωσης χρέους και της ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών» προκειμένου να στηριχθεί η «επενδυτική δραστηριότητα», τόνισε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας.

Η ολοκλήρωση της αντιλαϊκής «αξιολόγησης», η ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών, η συνέχεια της συζήτησης με τους «εταίρους» για τη διαχείριση του κρατικού χρέους και βέβαια η εφαρμογή των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων είναι οι άξονες της πολιτικής που θα εφαρμόσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σύμφωνα με τον «οδικό χάρτη» που παρουσίασε στην ομιλία στη Βουλή και ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος. Επί της ουσίας, οι προγραμματικές δηλώσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης είναι βγαλμένες από τα κιτάπια του τρίτου μνημονίου για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ο Ευ. Τσακαλώτος υπογράμμισε ότι «η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος πρέπει να τελειώσει γρήγορα και με επιτυχία», λέγοντας ότι το υπουργείο Οικονομικών έχει ολοκληρώσει το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας που αφορά στην εφαρμογή των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων. Παράλληλα, επανήλθε στο γνωστό «τροπάρι» περί των «ισοδύναμων» μέτρων, κάνοντας λόγο για... πρόβλημα με τον ΦΠΑ στα νησιά και με τη φορολογία των αγροτών, όταν την ίδια ώρα μιλούν για «ανάπτυξη» του αγροτικού τομέα, που βέβαια δεν αφορά τους φτωχούς αγρότες που βλέπουν το ξεκλήρισμά τους να επιταχύνεται. Σχετικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σημείωσε ότι συνιστά «σύνθετο πρόβλημα» που επίσης πρέπει «να τελειώσει σύντομα», διαβεβαιώνοντας για το στόχο της κυβέρνησης που αφορά στην «προστασία των μετόχων».

Τους άξονες της μακροοικονομικής πολιτικής παρουσίασε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, σύμφωνα με τον οποίο η επίτευξη της συμφωνίας του Αυγούστου αποτελεί «πολύτιμο οξυγόνο» για τη «σταθεροποίηση» της οικονομίας. Μάλιστα, στον άξονα της «σταθεροποίησης» ενέταξε την ενεργοποίηση του Δημοσιονομικού Συμβουλίου, που αφορά στο μέτρο της αυτόματης περικοπής δαπανών σε περίπτωση «αποκλίσεων» από τους αντιλαϊκούς στόχους. Σε αυτό το πλαίσιο, η σούμα των αντιλαϊκών μέτρων μπορεί ανά πάσα στιγμή να διογκωθεί σε περίπτωση «αποκλίσεων» από τους στόχους για τα φορολογικά έσοδα ή «υπερβάσεων» σε δαπάνες φορέων, συμπεριλαμβανομένων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Κρατικές ενισχύσεις στο κεφάλαιο

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, εστίασε στη «σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος», σε συνδυασμό με τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, στην «κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων χρηματοδοτικών πόρων, προκειμένου να υπάρξει επάρκεια χρηματοδοτικών πόρων και εργαλείων για την οικονομία», στην πολιτική της κυβέρνησης για την αξιοποίηση του προηγούμενου και του νέου ΕΣΠΑ. Μάλιστα, τόνισε ότι ο νέος «αναπτυξιακός νόμος» θα ψηφιστεί τον επόμενο μήνα.

Χωρίς αυτά το αστικό κράτος και το εγχώριο κεφάλαιο δεν μπορούν να κινηθούν ούτε ρούπι.

Φορολογική αμνηστία στην πλουτοκρατία

Την ίδια ώρα και ενώ το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού προβλέπει μαζικά και διογκωμένα χαράτσια απέναντι στις πλάτες του λαού, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, για λόγους επικοινωνιακής διαχείρισης, επικέντρωσε στα ζήτημα της επίσημης φοροδιαφυγής.

Σε κάθε περίπτωση, το ζουμί βρίσκεται στη ρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τη «νομική τακτοποίηση για την εθελοντική αποκάλυψη κεφαλαίων», είτε στις τράπεζες του εξωτερικού είτε στο εσωτερικό της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αναπληρωτής υπουργός προανήγγειλε την επαναφορά της ρύθμισης που σχεδίαζε και πριν τις εκλογές η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτή αφορά στην εκχώρηση φορολογικής αμνηστίας στις μερίδες της πλουτοκρατίας για αδήλωτα κεφάλαια, με «αντίτιμο» την επιβολή ενός συμβολικού φόρου.

Με τις προδιαγραφές του ΣΕΒ

Σε σημείο απόλυτης ταύτισης με τις προτάσεις που διατυπώνει ο ΣΕΒ διαμορφώνονται οι άξονες της «βιομηχανικής πολιτικής» που παρουσίασε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή.

Η υφυπουργός Αρμόδια για Θέματα Βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη, εστίασε την ομιλία της στη δημιουργία εθνικού συμβουλίου για τη βιομηχανία, στα πρότυπα και τη δομή του αντίστοιχου γαλλικού, με τη συμμετοχή σε αυτό «παραγωγικών φορέων» και συναρμόδιων υπουργείων. Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε, το όργανο αυτό θα λειτουργήσει ως καταλύτης, όχι μόνο για τον καθορισμό στόχων, αλλά και για την παρακολούθηση της υλοποίησης των στόχων στον τομέα της βιομηχανίας και την αντιμετώπιση θεμάτων της βιομηχανίας (το ζήτημα της Ενέργειας, το φορολογικό σύστημα, τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια κ.ά.).

Σύμφωνα με την υφυπουργό, η βιομηχανική πολιτική θα περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, μέσω της απλοποίησης αδειοδότησης επιχειρήσεων. Στόχος, όπως είπε, είναι μέχρι τον Ιούνη του 2016 και σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, να επιτευχθεί η «επιζητούμενη απλούστευση στην αδειοδότηση».

Την απλούστευση του «fast track» νόμου για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων προανήγγειλε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δ. Μάρδας, επισημαίνοντας ότι θα δοθεί έμφαση σε παράγοντες όπου δεν απαιτούνται χρήματα, ώστε να βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα. «Θα επιδιώξουμε έτσι ώστε στον επενδυτικό νόμο να βελτιώσουμε το χρόνο έγκρισης μιας ξένης επένδυσης. Από εκεί και πέρα, μπορούμε να δώσουμε διάφορα άλλα κίνητρα, τα οποία τα έχουμε στα χέρια μας», τόνισε, επιχειρώντας να στείλει το σινιάλο για την προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων και βέβαια στην ίδια ρότα στρατηγικής με αυτή του ΣΕΒ και των άλλων τμημάτων του εγχώριου κεφαλαίου.

Α. Σ.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

«Ενεργά» και «πολυδιάστατα» για τις «μπίζνες» του κεφαλαίου

Ο στόχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να παίξει με όσα περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα μπορεί, εμπλέκοντας βαθύτερα το λαό στους επικίνδυνους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, ώστε να αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική θέση των ντόπιων κεφαλαίων, αποτυπώθηκε ανάγλυφα από τους κυβερνητικούς παράγοντες στη διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, υποστήριξε ότι η κυβέρνησή του «έχει μια ενεργητική, πολυδιάστατη, πολύ ενεργή παρουσία στην εξωτερική πολιτική». Εξήγησε ότι «ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική σημαίνει να έχει η χώρα τις δυνατότητες, παρά το μικρό της μέγεθος, αλλά την ισχυρή γεωπολιτική της δυναμική - διότι πράγματι έχει χάσει την οικονομική της δύναμη τα τελευταία χρόνια, η γεωπολιτική της δυναμική όμως παραμένει πάρα πολύ ισχυρή - ως μια χώρα κόμβος ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, σε επάλληλους κύκλους κρίσης, μιας κρίσης οικονομικής, που παραμένει στην περιοχή μας, την Ευρώπη, μιας κρίσης που ξέσπασε πρόσφατα, προσφυγική κρίση, και μιας κρίσης αστάθειας και πολέμων. Μην ξεχνάμε ότι στο βορρά μας έχουμε την Ουκρανία, νοτιοανατολικά τη Συρία, πεδίο έντασης, νοτιοδυτικά τη Λιβύη. Η Ελλάδα αποτελεί ένα πεδίο παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Και, ξέρετε, αυτό ήταν και ένα ισχυρό όπλο της χώρας στη διαπραγματευτική προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε τις πιο ακραίες συντηρητικές θέσεις περί Grexit», πρόσθεσε, παραπέμποντας ουσιαστικά στις οδηγίες που πήρε από τους Αμερικανούς να παίξει το χαρτί της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας ως προπύργιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην νοτιοανατολική τους πτέρυγα.

Μίλησε δε για ένα σχέδιο της κυβέρνησής του, «ένα σχέδιο φιλόδοξο, αλλά ένα σχέδιο να αναβαθμιστεί ο ρόλος της μικρής Ελλάδας στην περιοχή. Ισχυροποιήσαμε τους δεσμούς μας με την Κίνα, αναζωπυρώσαμε τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τη Ρωσία, διατηρώντας όμως παράλληλα σχέσεις ουσιαστικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Αναβαθμίσαμε την τριμερή συνεργασία με την Αίγυπτο και την Κύπρο (...) Εχουμε φιλοδοξία να διατηρήσουμε τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ», πρόσθεσε απαριθμώντας τις κολεγιές που επιχειρεί με ιμπεριαλιστικά κέντρα και κεφάλαια άλλων κρατών της περιοχής.

Στο ίδιο φόντο, ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, είπε στη δική του ομιλία: «Η εξωτερική μας πολιτική στηρίζει την (σ.σ: εγχώρια καπιταλιστική) οικονομία και την πολιτική, στηρίζει ολόκληρη την πολιτική, διότι η χώρα, παρά την οικονομική της αδυναμία, διαθέτει μια εξαιρετικά καλή γεωπολιτική θέση» κ.ά.

Πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση «στηρίζει την εξωτερική της πολιτική σε τρεις αρχές, σε τρία μέσα: στη διαπραγμάτευση, στη διαβούλευση, στη διαιτησία. Δεν χρειάζεται να γίνονται όλα δημόσια, όταν βοηθάμε πλευρές με διαφορετικές αντιλήψεις ή και συμφέροντα στη διεθνή σκηνή να συναντώνται και να συζητούν με τη δική μας βοήθεια», δίνοντας μια εικόνα κυβέρνησης μεσάζοντα και ...μαντατοφόρου μεταξύ κέντρων και παράκεντρων. «Aυτό, πρώτον, μας δίνει μια μακρόχρονη ειδίκευση στο διεθνές σύστημα και δεύτερον, μας κάνει χρήσιμους σε όλο αυτό το σύστημα», επέμεινε ο Ν. Κοτζιάς.

Αλλά και οι αναφορές του Ν. Κοτζιά στις προσπάθειες της κυβέρνησης να προωθήσει Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με τις κυβερνήσεις των Τουρκίας και Σκοπίων, ή στη «διαπραγμάτευση επί πολλών θεμάτων» με την Αλβανία, αφορούν ένα γενικότερο πλάνο επίτευξης συμβιβασμών με τις άλλες αστικές τάξεις της περιοχής, ώστε να προωθηθούν τάχιστα οι «μπίζνες» του κεφαλαίου.

Σημειωτέον, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, στην ομιλία του, έσπευσε ευθύς - εξαρχής να αποτυπώσει το ...ζωτικό χώρο των ντόπιων κεφαλαίων και να διαβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση θα τους τον διασφαλίσει: «Από την αρχή ξεκαθαρίζουμε ποιο είναι το πρώτο θέμα σε σχέση με την Εθνική Αμυνα: Είναι η εθνική ασφάλεια, στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιμένουμε στην Ανατολική Μεσόγειο, γιατί εκεί έχουμε τα ενεργειακά μας συμφέροντα, εκεί έχουμε την προτεραιότητα της οριοθέτησης της ΑΟΖ και από κει μπορούμε να εγγυηθούμε την ασφάλεια του κυπριακού ελληνισμού».

Περιγράφοντας «μεταβολές που έχουν επιπτώσεις στη γεωστρατηγική και τη γεωοικονομία» στην ευρύτερη περιοχή, υποστήριξε ότι «μπροστά σε αυτές τις νέες προκλήσεις και τις ανάγκες, η Ελλάδα ενισχύει τη θέση της ως παράγοντας ασφαλείας και σταθερότητας στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον», παραπέμποντας ουσιαστικά στην απόφαση της κυβέρνηση να στηρίξει με μέσα και στρατιωτικές υποδομές ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, νέες ιμπεριαλιστικές αποστολές, να αναλάβει ενεργό υπηρεσία προς εκτέλεσή τους.

Και προσοχή, η τοποθέτησή του ότι «Οσον αφορά τη διαχείριση κρίσεων στο σημερινό ταχέως εξελισσόμενο περιβάλλον, όπως οι πρόσφατες εξελίξεις στις περιοχές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Ευρασίας και της Μέσης Ανατολής καταδεικνύουν σαφώς ότι οι έννοιες "κρίση" και "ασφάλεια" υπερβαίνουν τα στερεότυπα και τα στεγανά του παρελθόντος, καθιστώντας έτσι τα όρια ανάμεσα στην εσωτερική και εξωτερική, στη συμμετρική και ασύμμετρη απειλή όλο και περισσότερο δυσδιάκριτα», αφήνει επικίνδυνα ανοιχτό ένα παράθυρο για ανάληψη δράσης από πλευράς των Ενόπλων Δυνάμεων και στο εσωτερικό της χώρας με τη μία ή την άλλη πρόφαση.