ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Σάββατο 24 Γενάρη 2015 - Κυριακή 25
Γενάρη 2015
Τα καλέσματα για «εθνική
ομοψυχία» που απηύθυνε ο Αλ. Τσίπρας το βράδυ της Πέμπτης, απ' το
βήμα της κεντρικής προεκλογικής συγκέντρωσης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ομόνοια,
επιστέγασαν μια βδομάδα κατά την οποία η ηγεσία του έκανε ολοκάθαρη την απόφασή της να πιάσει το νήμα της αντιλαϊκής
στρατηγικής απ' το σημείο που θα το «ακουμπήσει» η απερχόμενη κυβέρνηση. Μια βδομάδα παραδοχών και αποκαλύψεων ότι
έχουν ήδη έτοιμα τα δικά τους μνημόνια, να τα προσκομίσουν στη διαπραγμάτευση
με την ΕΕ σαν το αντίτιμο για τη διευθέτηση του χρέους και μέτρα στήριξης της
καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα. Αν και σκοπίμως γενική και αόριστη η ομιλία του Αλ. Τσίπρα
στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Αθήνας, εντούτοις δεν έλειπαν τα μηνύματα προς το κεφάλαιο, προς τα εκεί
δηλαδή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται για στήριξη και στα επόμενα βήματά του, έχοντας ήδη αποσπάσει με αυταπάτες,
αποπροσανατολιστικά και εκβιαστικά διλήμματα τη στήριξη του λαού, όπως δείχνουν
τα πράγματα, στην κάλπη.
Οι γενικόλογες καταγγελίες
ενάντια στη λιτότητα, που για ακόμα μια φορά ακούσαμε, στην πραγματικότητα
αφορούν τη δυνατότητα απελευθέρωσης, από τους περιορισμούς που βάζει η ΕΕ,
κρατικού χρήματος που έχει ως προορισμό τη στήριξη των επενδύσεων του
κεφαλαίου. Γι' αυτά πρόκειται να διαπραγματευτούν και να διεκδικήσουν
«ισότιμη θέση της Ελλάδας» στα διαβούλια της λυκοσυμμαχίας και πάντα εντός των
θεσμών της.
Ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε στο κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του «θα
διεκδικήσει με ασφάλεια στην Ευρώπη» και «θα σεβαστεί τις
ευρωπαϊκές συνθήκες». Προχώρησε μάλιστα σε μια εξόφθαλμη διαστρέβλωση,
ισχυριζόμενος ότι αυτές επιτάσσουν αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων,
όταν αποτέλεσαν τον οδηγό της πλήρους ανατροπής τους, με προεξάρχουσα τη
Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Αλλά και ότι θα προωθήσει «μεταρρυθμίσεις που θα γίνουν μοχλός
ανάπτυξης και επενδύσεων και θα ενθαρρύνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία που θέλει
να επιχειρήσει παράγοντας πλούτο».
Γι' αυτά ζήτησε την «εθνική ομοψυχία», τη στοίχιση του λαού κάτω απ'
τα λάβαρα του κεφαλαίου. Δηλαδή, για σκοπούς εχθρικούς προς τα λαϊκά
συμφέροντα. Στο λαό δεν είχε να
υποσχεθεί παρά το ...όραμά του για μια Ελλάδα της ευημερίας, δεν είχε να
μοιράσει παρά ακάλυπτες επιταγές για δικαιοσύνη, δημοκρατία και αξιοπρέπεια που
ούτε τρώγονται, ούτε εξαργυρώνονται για την κάλυψη επιτακτικών αναγκών των
εργατικών λαϊκών οικογενειών. Σημείωσε ότι «δεν επιθυμούμε να γυρίσουμε
στο 2009», γιατί εκεί τάχα βρίσκονταν οι αιτίες της κρίσης,
αναπαράγοντας δηλαδή την επιχειρηματολογία της ΝΔ ότι η κρίση οφείλεται στο ότι
καταναλώναμε περισσότερα απ' ό,τι μπορούσαμε να παράγουμε. Στην πραγματικότητα, εννοεί ότι οι
εργαζόμενοι θα πρέπει να ξεχάσουν οποιαδήποτε ελπίδα ανάκτησης απωλειών
δικαιωμάτων, εισοδήματος που είχαν έστω και κουτσουρεμένα το 2009.
Ενταφιάζοντας οριστικά κάθε ελπίδα ανάκτησης έστω κι ενός ελάχιστου
μέρους όσων έχασαν τα λαϊκά στρώματα, ο Αλ. Τσίπρας με κομπασμό δήλωσε ότι το
Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - που θυμίζουμε πλασαρίστηκε στο λαό σαν τα πρώτα
βήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - θα αναγνωστεί ως προγραμματικές δηλώσεις της
κυβέρνησής του, θα αποτελέσει δηλαδή πρόγραμμα τετραετίας.
Εταξε ακόμα, όπως έχει κάνει κάθε διεκδικητής της αστικής
διαχείρισης, πάταξη της διαπλοκής και διαφθοράς, κρύβοντας ότι είναι γέννημα
θρέμμα του σημερινού σάπιου συστήματος και δεν πρόκειται να ξεριζωθεί όσο αυτό
θα υπάρχει.
Απ' την ομιλία του δεν θα μπορούσαν να λείψουν εκβιασμοί στο λαό ότι
η ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως η «τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα» και ότι
η αυτοδυναμία είναι προϋπόθεση για να εφαρμόσει το πρόγραμμα ψιχίων στην ακραία
φτώχεια.
«Εμείς έχουμε όραμα να χτίσουμε μια νέα Ελλάδα. Μια χώρα με
δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατία. Εχουμε όραμα στην πατρίδα μας κανένας
άνθρωπος να μη μένει χωρίς εκείνα τα αγαθά που ξεχωρίζουν την ανθρώπινη
κοινωνία από τη ζούγκλα, απροστάτευτος στην απόγνωση της ανεργίας. Εχουμε όραμα
στην πατρίδα μας η ευημερία όλων να είναι συνάρτηση της ευημερίας καθενός
ξεχωριστά», ισχυρίστηκε κλείνοντας το κεφάλαιο με τις υποσχέσεις στο
λαό έτσι ακριβώς όπως το άνοιξε, με «αέρα κοπανιστό».
Ο λαός μας όμως δεν πρέπει να
ενδιαφέρεται για το ποια είναι τα οράματα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τι
πρακτικά κάνει για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Οι δεσμεύσεις προς το
κεφάλαιο και τα ψίχουλα που τάζει προς το λαό, η δέσμευσή του στην ΕΕ, η καμία
δέσμευση για ανάκτηση των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, η καμία δέσμευση για
ξήλωμα του αντεργατικού πλαισίου φανερώνουν ότι αυτά τα «οράματα» καμιά σημασία
για το λαό δεν έχουν.
Εποχές Μπιρσίμ
Δεν μπορούμε να μην μπούμε στον πειρασμό και να σχολιάσουμε ότι ο
τρόπος που στήθηκε η χτεσινή κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην
Ομόνοια θύμισε εποχές Μπιρσίμ. Τότε που ο σκηνοθέτης των συγκεντρώσεων του
ΠΑΣΟΚ έκανε τους 10 ανθρώπους να φαίνονται 10.000. Βέβαια, χτες το θέμα δεν
ήταν ακριβώς αυτό. Κάποιος μπορούσε εύκολα να διακρίνει ότι η πλατεία Ομονοίας
ήταν άδεια, αφού η κεντρική εξέδρα ήταν τοποθετημένη πάνω στο δρόμο, έτσι που
«κοίταγε» προς την οδό Αθηνάς. Ο κόσμος βρισκόταν έως την αρχή της οδού
Πειραιώς, στην οδό Αθηνάς έως την είσοδο του Δημαρχείου, στη Σταδίου μέχρι το
ύψος της Αιόλου.
