Τροπολογία του ΚΚΕ για το θέμα της διαγραφής φοιτητών και σπουδαστών
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Τρίτη 12 Αυγούστου
2014
Για «180.000 φοιτητές Πανεπιστημίων και ΤΕΙ που δεν αξιοποίησαν τις
ευκαιρίες που τους δόθηκαν» μιλά προκλητικά το υπουργείο Παιδείας σε προχτεσινή
ανακοίνωσή του, επαναλαμβάνοντας την απόφασή του «την 1/9/2014 αυτή η
εξευτελιστική κατάσταση να περάσει οριστικά στο παρελθόν». Συνεχίζοντας την
προσπάθεια να εμφανίσει το μέτρο της διαγραφής φοιτητών ως θετική εξέλιξη και
τομή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, το υπουργείο Παιδείας - σαν να μη γνωρίζει τα
εμπόδια που υψώνει απέναντι στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που σπουδάζουν η
πολιτική που υπηρετεί - μιλά για «ευκαιρίες» που τους δόθηκαν και επανέρχεται
με την ανακοίνωσή του να δηλώσει «πυγμή», δηλώνοντας χαρακτηριστικά:
«Κίνητρό
μας δεν είναι ο νομικισμός, αλλά η αποκατάσταση της έννοιας του κύκλου σπουδών,
καθώς και η αποφυγή μιας σειράς γραφειοκρατικών προβλημάτων αλλά και η αλλοίωση
των στοιχείων που σχετίζονται με το φοιτητικό δυναμικό των πανεπιστημίων και
των ΤΕΙ. Οσοι πιστεύουν σε αυτή την ανάγκη αλλά θεωρούν πως θα κάνουμε πίσω για
μικροπολιτικούς λόγους, δεν έχουν παρά να περιμένουν λίγες μέρες για να
εξακριβώσουν την ακρίβεια των λόγων μας».
Χωρίς να αφήνει περιθώρια ευνοϊκής ερμηνείας του νόμου 4009/2011 και
δηλώνοντας ότι «στο άμεσο μέλλον, ο νόμος ορίζει πως το συγκεκριμένο θέμα θα
ρυθμίζεται από τους οργανισμούς των ιδρυμάτων», το υπουργείο Παιδείας εκφράζει
για μια ακόμα φορά την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει στη νέα
αυτή επίθεση στο δικαίωμα όσων παιδιών των λαϊκών στρωμάτων καταφέρνουν να
συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Γιατί ουσιαστικά πρόκειται
για μέτρο ταξικό, που αφορά κυρίως αυτά τα παιδιά και εντάσσεται παράλληλα στις
αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση που υπηρετούν τις στοχεύσεις του
κεφαλαίου.
Υπενθυμίζεται πως ο Νόμος 4009/11 «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της
ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων»
ορίζει ότι οι φοιτητές χάνουν «αυτοδικαίως τη φοιτητική ιδιότητα όταν
συμπληρώσουν φοίτηση διάρκειας ίσης με το διπλάσιο αριθμό εξαμήνων από όσα
απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα
σπουδών». Με βάση τις μεταβατικές διατάξεις του, φέτος διαγράφονται οι φοιτητές
που βρίσκονται στο 11ο έτος και πάνω. Σύμφωνα με τον ίδιο νόμο, στο τέλος της
επόμενης χρονιάς (2014 - 2015) προβλέπεται να διαγραφούν όσοι κατά την
ακαδημαϊκή χρονιά 2011 - 2012 είχαν συμπληρώσει ν+2 ή παραπάνω έτη σπουδών
(όπου ν τα προβλεπόμενα έτη σπουδών). Τα παραπάνω ισχύουν, «εκτός αν ορίζεται
διαφορετικά στον Οργανισμό του ιδρύματος».
Τη θέσπιση μέτρων για τη διευκόλυνση όσων σπουδάζουν και εργάζονται
συγχρόνως ή σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους καθώς και κανένας
φοιτητής να μη στερηθεί τη φοιτητική του ιδιότητα και τα δικαιώματα που
απορρέουν από αυτή, ζητά το ΚΚΕ με τροπολογία - προσθήκη που κατέθεσαν οι
βουλευτές του Ελένη Γερασιμίδου, Γιάννης Γκιόκας, Νίκος Καραθανασόπουλος
και Γιώργος Λαμπρούλης.
Η τροπολογία - προσθήκη προτείνεται στο σχέδιο νόμου «Ιδρυση και οργάνωση
Συμβουλίου Εθνικής Πολιτικής για την Παιδεία και άλλες διατάξεις». Και έρχεται
σε μια συγκυρία κατά την οποία η κυβέρνηση έχει δηλώσει πως θα προχωρήσει στην
απαράδεκτη ενέργεια της διαγραφής φοιτητών τον ερχόμενο Σεπτέμβρη.
Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία τονίζονται τα εξής:
«Το υπουργείο Παιδείας, βάσει του νόμου - πλαισίου, καλεί τα Πανεπιστήμια
και τα ΤΕΙ να διαγράψουν από την αρχή της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς τους
φοιτητές και σπουδαστές που έχουν εισαχθεί μέχρι και το 2006. Με βάση τους
υπολογισμούς, πρόκειται για περίπου 200.000 φοιτητές και σπουδαστές.
Τα τελευταία χρόνια η κυβερνητική προπαγάνδα, με παράλληλη συγχορδία
δημοσιευμάτων και άρθρων στον αστικό Τύπο, επιχειρεί να εμφανίσει τις διαγραφές
φοιτητών ως σημαντική τομή στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Κι αυτό την ώρα που είναι
γνωστό ότι κανένα απολύτως κόστος δεν προκαλείται από την παρουσία τους κι ενώ
το θέμα παραπέμπεται προς επίλυση στους προβλεπόμενους οργανισμούς των
ιδρυμάτων, που αποτελούν μοχλό προώθησης της υλοποίησης της αντιδραστικής,
αντιλαϊκής, αντιεκπαιδευτικής πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ - μονοπωλίων.
Ο ζήλος για την προώθηση των διαγραφών εξηγείται αν κάποιος εξετάσει ποιοι
τελικά είναι αυτοί που πραγματικά πλήττονται από αυτό το μέτρο. Ποιοι δηλαδή,
ενώ προσπαθούν και θέλουν να προχωρήσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους,
επιδιώκεται να στερηθούν αυτή τη δυνατότητα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, από έρευνα που έγινε σε αποφοίτους του ΤΕΙ
Αθήνας, προκύπτει ότι το 60% περίπου αυτών των φοιτητών αναγκάζεται να δουλεύει
για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, ενώ το 14% δηλώνει ότι επιβράδυνε τις
σπουδές του γιατί στην πορεία κατάλαβε ότι δεν θα μπορέσει να βρει δουλειά στο
επιστημονικό του αντικείμενο.
Ακόμα, είναι γνωστό ότι πάρα πολλοί φοιτητές από την επαρχία αναγκάζονται
να επιστρέψουν στα σπίτια τους και είτε να εγκαταλείψουν οριστικά τις σπουδές
τους, είτε να πηγαίνουν στις σχολές τους μόνο για την εξεταστική, επειδή οι
οικογένειές τους δεν αντέχουν να πληρώνουν για το ενοίκιο, αφού οι όποιες
εστίες υπάρχουν δεν καλύπτουν ούτε κατ' ελάχιστο τις ανάγκες.
Πέραν αυτών, χιλιάδες φοιτητές έρχονται αντιμέτωποι με απειλές για
κατασχέσεις σπιτιών, τους κόβουν το ρεύμα, το νερό, οι οικογένειές τους και οι
ίδιοι στενάζουν για να μπορέσουν να σπουδάσουν.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών της λαϊκής οικογένειας, με έναν ή
και δυο γονείς απολυμένους, ανέργους και με μισθούς πετσοκομμένους, το κόστος
σπουδών είναι δύσκολο έως και αδύνατο να καλυφτεί από τον κουτσουρεμένο
οικογενειακό προϋπολογισμό.
Αλλά και σε πολλές περιπτώσεις, είναι η ίδια η κατάσταση που έχει
διαμορφωθεί στα ιδρύματα, ως αποτέλεσμα των τεράστιων μειώσεων στους
προϋπολογισμούς τους και της μη πρόσληψης του απαραίτητου εκπαιδευτικού
προσωπικού, που αναγκάζει σε παράταση των σπουδών. Είναι χαρακτηριστικό, για
παράδειγμα, ότι σε πολλές περιπτώσεις στα ΤΕΙ οι σπουδαστές δεν μπορούν να
εγγραφούν στα εργαστήρια του εξαμήνου τους όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν
υπάρχουν επαρκείς θέσεις και τμήματα. Αναγκάζονται έτσι να μεταφέρουν αυτή την
υποχρέωση σε επόμενο εξάμηνο. Αν μάλιστα ένα τέτοιο μάθημα ή εργαστήριο αποτελεί
μέρος "αλυσίδας", είναι δηλαδή προαπαιτούμενο για να πάρει ο
σπουδαστής κάποιο επόμενο εργαστήριο ή μάθημα, το πρόβλημα πολλαπλασιάζεται και
μεταφέρεται και σε επόμενα έτη. Είναι σαφές ότι το πρόβλημα γίνεται ακόμα
μεγαλύτερο για τους εργαζόμενους φοιτητές και σπουδαστές, αφού το ωράριο της
δουλειάς περιορίζει ακόμα περισσότερο τις επιλογές τους.
Οπως προκύπτει και από τα παραπάνω, πραγματικός υπαίτιος για την κατάσταση
που έχει διαμορφωθεί είναι συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική που διαχρονικά
εφαρμόζουν οι αστικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως σύνθεσης, υλοποιώντας τις
κατευθύνσεις της ΕΕ, εξυπηρετώντας τις στρατηγικές στοχεύσεις του κεφαλαίου
στην εκπαίδευση και γενικά.
Πραγματικός ένοχος είναι αυτή η πολιτική που υψώνει ανυπέρβλητα εμπόδια στα
παιδιά της λαϊκής οικογένειας για να σπουδάσουν απρόσκοπτα και μετά την
ολοκλήρωση των σπουδών τους να βρουν σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς όρους και
δικαιώματα, πάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους.
Αν η κυβέρνηση πραγματικά ήθελε να τελειώνουν όλοι οι φοιτητές και σπουδαστές
έγκαιρα τις σπουδές τους, θα έπρεπε να εξασφαλίσει ότι όλοι θα μπορούν
σπουδάζουν απρόσκοπτα. Οτι όλοι θα έχουν δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές,
αναλώσιμα, ότι κανείς δεν θα αναγκάζεται να δουλέψει για να σπουδάσει, ότι οι
λαϊκές οικογένειες δεν θα πληρώνουν ούτε ένα ευρώ για να σπουδάσουν τα παιδιά
τους.
Στόχος της τροπολογίας είναι να εξασφαλίσει ότι κανένας φοιτητής και
σπουδαστής που θέλει να ολοκληρώσει τις σπουδές του δε θα στερηθεί αυτή τη
δυνατότητα».
Με βάση τα παραπάνω, το ΚΚΕ προτείνει
να προστεθεί στο νομοσχέδιο άρθρο ως εξής:
«Οι παράγραφοι 9α, 9β και 9γ του άρθρου 80 του ν. 4009/2011 διαγράφονται.
Το κάθε Ανώτατο
Εκπαιδευτικό Ιδρυμα, ανάλογα με τις απαιτήσεις που απορρέουν από τα προγράμματα
σπουδών, είναι υποχρεωμένο να θεσπίσει μέτρα που να διευκολύνουν την ολοκλήρωση
των σπουδών όσων φοιτητών και σπουδαστών εργάζονται κατά τη διάρκεια των
σπουδών τους ή σπουδάζουν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους.
Σε κάθε περίπτωση
κανένας ενεργός φοιτητής ή σπουδαστής δεν μπορεί να στερηθεί τη φοιτητική του
ιδιότητα και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή, εκτός κι αν το επιθυμεί ο
ίδιος».
