Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Τρία καλέσματα με τον ίδιο στόχο: Φιλί ζωής στον καπιταλισμό



ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014 ΑΡΘΡΟ
Κάλεσμα 1ο: «Οι συνθήκες είναι ώριμες για μια ειλικρινή συζήτηση. Είναι τώρα η ώρα να αναζητήσουμε τις στρατηγικές συμφωνίες, που θα επιτρέψουν να έρθουμε όλοι στο ίδιο δωμάτιο και να συζητήσουμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Κάθε μια δύναμη μπορεί και πρέπει να έχει τους δικούς της πολιτικούς προσανατολισμούς και τις ιδεολογικές προελεύσεις της. Κάθε μια μπορεί να έχει τις αναφορές της σ' ένα αριστερό, κεντρικό, δεξιό, αναμορφωτικό ή ένα επαναστατικό περισσότερο ή λιγότερο μαχητικό παρελθόν». Αυτά τα γράφει η σύζυγος του προφυλακισμένου χρυσαυγίτη Χρ. Παππά στην εφημερίδα που είναι διευθύντρια. Δηλαδή, δεν μας πειράζει τι ήσασταν πριν «Αριστεροί, Κεντρώοι, Δεξιοί ή Επαναστάτες». Τώρα έχει σημασία σε ποια όχθη είσαστε, δηλαδή με το κεφάλαιο και τις ανάγκες του. Δεν τους πειράζει, βέβαια, αφού έχουν τον ίδιο στόχο. Δηλαδή, φιλί ζωής στο σάπιο σύστημα των μονοπωλίων (στόχος μέσα από την αναζήτηση όπως λέει των «στρατηγικών συμφωνιών»).
Κάλεσμα 2ο: «Οι ΑΝΕΛ λοιπόν δεχόμαστε να ξεκινήσουμε συζητήσεις προκειμένου να βρεθούμε όλοι σ' ένα κοινό ψηφοδέλτιο (όλοι στο ίδιο δωμάτιο το λέει η σύζυγος του χρυσαυγίτη), κρατώντας ο καθένας την αυτονομία του (τους δικούς του πολιτικούς προσανατολισμούς λέει το 1ο κάλεσμα), προκειμένου να εκλέξουμε βουλευτές που θα μπορέσουν να δώσουν και την επόμενη κυβερνητική λύση». Αυτά τα λέει ο Καμμένος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το χωνί», από την οποία μάλιστα ζητάει «να διοργανώσει αυτόν τον πολιτικό διάλογο και να κάνουμε μια μεγάλη Δημοκρατική Συμφωνία και να προχωρήσουμε στη σύνταξη αυτού του μεγάλου μετώπου».
Από την πλευρά της, η εφημερίδα δηλώνει ότι «ανταποκρινόμαστε και αρχίζουμε σειρά επαφών με όλο τον αντιμνημονιακό χώρο, με στόχο την άμεση δημιουργία Εκλογικού Μετώπου» (σ.σ. Στην έκδοση αυτής της εφημερίδας μετέχει και ο Καζάκης του ΕΠΑΜ). Δηλαδή, ο Καμμένος καλεί όλο τον «Αντιμνημονιακό» χώρο (δηλ. και τον ΣΥΡΙΖΑ) σε κοινό εκλογικό συνασπισμό, για να δώσουν την επόμενη κυβερνητική λύση και μιλάει για μια μεγάλη Δημοκρατική Συμφωνία. Και στο 2ο κάλεσμα η ίδια ακριβώς λογική. Ολοι μαζί, δεξιοί φευγάτοι από τη ΝΔ, κεντρώοι, «αριστεροί» ο καθένας όπως λέει με την αυτονομία του, αφού κοινός στόχος είναι η επόμενη κυβέρνηση που θα δώσει ανάσα ζωής στον καπιταλισμό και τις ανάγκες του (ο ίδιος στρατηγικός στόχος).
Κάλεσμα 3ο: Από την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. «Καλούμε όσους μπορούν να συμβάλουν για τους δικούς τους λόγους με τους δικούς τους υπολογισμούς στη δύσκολη προσπάθεια για την ανατροπή των μνημονίων. ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Οικολόγους, Πράσινους, ΔΗΜΑΡ κι ακόμα δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το μνημονιακό χώρο και στρέφονται προς τα αριστερά κι ακόμα τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες που αμφισβητούν πλέον ανοικτά την πολιτική του μνημονίου. Δεν ζητάμε πιστοποιητικό ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας από κανέναν. Δεν κρατάμε πολιτικό μητρώο για το παρελθόν». Δηλαδή, ο καθένας με την αυτονομία του όπως λέει στο 2ο κάλεσμα και ο Καμμένος, ο καθένας με το δικό του παρελθόν, όπως λέει και το 1ο κάλεσμα. Τίποτα δεν αλλάζει! Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητάει «μητρώο για το παρελθόν» όπως λέει, αφού ο στόχος είναι κοινός. Ολοι μαζί να φύγει η κυβέρνηση να 'ρθει η δική μας όπως ακριβώς καλεί κι ο Καμμένος. Ας δούμε όμως τι είπε σ' αυτή τη Συνεδρίαση της ΚΕ κι ο «αριστερός» Λαφαζάνης για τις συμμαχίες. Προσέξτε! Είπε, λοιπόν, ότι «διαφωνεί για συνεργασία με δυνάμεις και πρόσωπα που στήριξαν και εφάρμοσαν στη Βουλή από κυβερνητικές θέσεις ή από θέσεις ευθύνης νεοφιλελεύθερες και κυρίως μνημονιακές πολιτικές». Αμέσως μετά λέει: «Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον ΣΥΡΙΖΑ να επιδιώξει διαφοροποιήσεις και συνεργασίας με ενδεχόμενες δυνάμεις και πρόσωπα που προέρχονται από το σοσιαλδημοκρατικό χώρο» (δηλαδή, πρώην φευγάτους ΠΑΣΟΚους, ΔΗΜΑΡίτες κ.ά.), αλλά λέει και ευρύτερα, δηλαδή και πέρα από αυτόν το χώρο «πρόσωπα και δυνάμεις που δεν έχουν εμπλακεί στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών και οι οποίες ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ».
Ο Λαφαζάνης προσπαθώντας να «διαφοροποιηθεί» από το κάλεσμα - αχταρμά του Τσίπρα, τελικά δε διαφοροποιείται πουθενά. Απλά εκφράζει την αγωνία του. Είναι σαν να λέει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ: «Πρόσεξε, μέσα σ' αυτό το συνονθύλευμα συμμαχιών που πάμε να κάνουμε, προκειμένου να γαντζωθούμε στην κυβερνητική καρέκλα, μην απορροφήσεις και τίποτα κραγμένες περιπτώσεις και μας κάνουν ζημιά στο "αριστερό" ριζοσπαστικό προφίλ που έχουμε φιλοτεχνήσει με κόπο».
Τα κοινά χαρακτηριστικά
Τι βλέπει, λοιπόν, κανείς από τα τρία αυτά καλέσματα; Οτι και τα τρία έχουν βασικά κοινά χαρακτηριστικά.
1ο χαρακτηριστικό: Ολοι μιλούν με όλους και καλούν σε διάλογο όλους εκείνους που είναι «ενάντια» στα μνημόνια, αλλά και εκείνους που κάποτε ήταν με τα μνημόνια, αλλά σήμερα «απεγκλωβίζονται» όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάποτε μπορεί να εφάρμοσαν και καραμπινάτες αντιλαϊκές - νεοφιλελεύθερες πολιτικές αλλά τώρα «μετάνιωσαν» και αρθρογραφούν στην «Αυγή» συμφωνώντας με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Χριστοδουλάκης, υπουργός επί Σημίτη, και πολλοί άλλοι της ίδιας κοπής. Ολοι καλούν όλους ενάντια στη συνταγή της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για να φτιάξουν μέτωπο, ώστε να δοθεί λύση κυβερνητική. Οχι, βέβαια, λύση εξουσίας απλά ν' αλλάξει η κυβέρνηση.
2ο χαρακτηριστικό: Κανένα απ' αυτά τα καλέσματα δεν αναφέρεται, δε λέει λέξη για το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, την εξουσία τους, την Ευρωπαϊκή Ενωση, κανένα απ' αυτά τα καλέσματα και καμιά απ' αυτού του είδους τις συμμαχίες δεν αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τα επιχειρηματικά κέρδη, την ανταγωνιστικότητα, το δρόμο, δηλαδή, που έχει οδηγήσει το λαό σε απόγνωση. Καμιά απ' αυτές τις συμμαχίες δεν αμφισβητεί το ίδιο το σύστημα, είναι όλες συμμαχίες συστημικές, όπως άλλωστε και τα κόμματα που καλούν σ' αυτές. Αλλωστε, τη σημερινή συνταγή που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ την αμφισβητούν ακόμα και τμήματα του κεφαλαίου, την αμφισβητεί ακόμα κι ο ΣΕΒ, εφοπλιστές και άλλοι μεγαλοαστοί επιχειρηματίες που θεωρούν ριγμένους τους εαυτούς τους σε σχέση με άλλους και θέλουν αλλαγή συνταγής, για να πάρουν και αυτοί μερίδιο σ' ένα νέο ενδεχόμενο φαγοπότι («ανάπτυξη και επενδύσεις»), το λένε. Τώρα οι εργάτες είναι τσάμπα και τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις διαλυμένα. Αρα τέτοια τμήματα του κεφαλαίου άνετα θα στήριζαν και τέτοιου είδους καλέσματα και «συμμαχίες» και κυβερνήσεις.
3ο χαρακτηριστικό: Ολοι ανεξαιρέτως και με τα τρία αυτά καλέσματα απευθύνονται σε κόμματα, κομματίδια, διασπασμένες ομάδες, κινήσεις «φευγάτων» από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ κ.λπ., ανεξάρτητους βουλευτές, προσωπικότητες κ.λπ. Δηλαδή, όλοι μιλούν για συμμαχίες κορυφής, με το λαό και τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα στη γωνία, να παρακολουθούν τις κινήσεις αυτές, να παρακολουθούν αυτό που λέει το ΚΚΕ τις προσπάθειες, δηλαδή, που κάνει η αστική τάξη να ρετουσάρει το σύστημα, να ανακατέψει την τράπουλα, να διαμορφώσει η ίδια τα μέτωπα και τις συμμαχίες εκείνες που το επόμενο διάστημα θα κληθούν να εκπροσωπήσουν σε μια νέα κυβέρνηση με καλύτερους όρους τα συμφέροντά της. Γι' αυτό ο ΣΕΒ, αλλά και επιφανείς επιχειρηματίες αλλά και εφημερίδες της αστικής τάξης όπως η «Καθημερινή» συνιστούν στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου να μην πυροβολούν το ένα το άλλο, γιατί αύριο ποιος ξέρει, μπορεί να κληθούν να συγκυβερνήσουν δύο ή περισσότερα μαζί και άρα αν σήμερα ανταλλάσσουν βαριές κατηγορίες (όπως ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ με άλλο, ένα κομμάτι της ΔΗΜΑΡ με ένα άλλο κ.λπ.) ή ακραίες εκφράσεις, αυτό δε θα διευκολύνει αύριο τη συμμαχία τους για το «καλό - όπως λένε - της χώρας», δηλαδή του συστήματος που πρέπει να πάρει ανάσες και κυρίως να μην αμφισβητηθεί από το λαϊκό - εργατικό κίνημα.
Σ' αυτήν, λοιπόν, την προσπάθεια, σ' αυτά τα παζάρια που γίνονται, που όλοι καλούν όλους, σ' αυτό το συνονθύλευμα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σχεδόν τους πάντες και μάλιστα όπως λέει «ο καθένας με τους δικούς του υπολογισμούς και για τους δικούς του λόγους», καλεί δηλαδή κάθε καρυδιάς καρύδι, σ' αυτόν τον αχταρμά έχει τα μούτρα να καλεί και το ΚΚΕ.
Γιατί όμως το καλεί; 
Γιατί όλο αυτό το μωσαϊκό με το οποίο θέλει να κάνει κολεγιά και να συμμαχήσει, προκειμένου να γίνει κυβέρνηση, όσο και να θέλει δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να το παρουσιάσει σαν «Αριστερή - Ανατρεπτική - Ριζοσπαστική» συμμαχία, όπως θα ήθελε, αλλά ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πείσει ότι θέλει πραγματική ριζική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, πολύ περισσότερο του ίδιου του συστήματος, όταν πλέον η ενσωμάτωσή του είναι τόσο φανερή που επιτρέπει στον πρόεδρό του να λέει ξεκάθαρα πια ότι «η Ελλάδα ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ κι αυτό δεν αμφισβητείται». Αρα, οποιαδήποτε κυβέρνηση, όπως και αν την ονομάσουν, θα κινείται μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των αντιλαϊκών συνθηκών της ΕΕ, στα πλαίσια της οικονομίας των μονοπωλίων που η ΕΕ υπηρετεί από τα γεννοφάσκια της. Επομένως, η όποια «ανάπτυξη», η όποια συνταγή, η όποια διαχείριση ή παραγωγική ανασυγκρότηση θα είναι ενταγμένα στην προσπάθεια ανάπτυξης των μονοπωλιακών κερδών και με τα εργατικά δικαιώματα συντρίμμια, αφού αυτό απαιτεί η τρελή κούρσα του ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων. Ταυτόχρονα, αυτή η κυβέρνηση δεν πα να τη λένε και της «Αριστεράς» και της «ανατροπής» και ό,τι άλλο, αφού δε θα αμφισβητεί το ΝΑΤΟ και την ένταξη της χώρας σ' αυτό, άρα θα υπηρετεί με τον ένα ή άλλο τρόπο τους σχεδιασμούς του και θα εντάσσει τη χώρα στα σχέδια και στις επεμβάσεις, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις ΝΑΤΟ - ΕΕ ενάντια σε χώρες, λαούς, που κι αυτά όλα υπηρετούν τις ανάγκες διεθνών μονοπωλίων στην προσπάθειά τους να ελέγξουν πηγές πλούτου το καθένα για τα δικά του συμφέροντα. Δηλαδή, η «αριστερή» κυβέρνηση θα κάνει ό,τι περίπου κάνει και η «δεξιά, νεοφιλελεύθερη», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, σημερινή συγκυβέρνηση.
Ψάχνει άλλοθι...
Τι θέλει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και καλεί το ΚΚΕ; Μα ακριβώς καλεί το ΚΚΕ για να του δώσει άλλοθι φιλολαϊκής δύναμης, γιατί αυτός δεν είναι, ούτε πολύ περισσότερο η συμμαχία που καλεί έχει κάποια σχέση με τη ριζική και ουσιαστική ανατροπή, την αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής ΕΕ - μονοπωλίων. Να γίνει, δηλαδή, το ΚΚΕ η «αριστερή ντρίμπλα», προκειμένου όλος αυτός ο αχταρμάς, όλη αυτή η «Συμμαχία» να φανεί στα μάτια του λαού σαν ριζοσπαστική λύση που μπορεί να τον ωφελήσει. Αφού, σου λέει, θα είναι και το ΚΚΕ ε!, δε βαριέσαι, ας είναι και όλοι οι άλλοι, δηλαδή εκείνοι που υπηρέτησαν το σύστημα, ας είναι και εκείνοι που με τις θέσεις και τις πολιτικές τους είναι υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ελα, λοιπόν και εσύ ΚΚΕ, να φτιάξουμε τη «Μεγάλη Δημοκρατική Πατριωτική Παράταξη», όπως λένε και οι ΠΑΣΟΚοι που έχουν μεταναστεύσει στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν τη δική τους «Σοσιαλιστική ομάδα». Ελα και εσύ ΚΚΕ. Ασε τώρα τους βιομήχανους, την εκμετάλλευση, τα μονοπώλια, τα περί εργατικής τάξης και αστικής, άσε αυτά τα «ο πλούτος ανήκει στους εργάτες», «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά». Ασε τη μονομερή διαγραφή του χρέους, τη Λαϊκή Συμμαχία, εξουσία και διακυβέρνηση. Ασε τα «έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ», καλά είμαστε, μην τα αμφισβητείς. Αν θέλεις κράτα τα για τον εαυτό σου, αλλά έλα μαζί στην κυβέρνηση που θα είναι μέσα σ' αυτά. Ελα, μαζί με την «Κοινωνική Συμφωνία» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, «Δημοκρατική Συμφωνία» τη λέει ο Καμμένος. Συμφωνίες, δηλαδή, για να «συνεννοηθούν» οι βιομήχανοι με τους εργάτες, οι εφοπλιστές με τους ναυτεργάτες, οι μεγαλοξενοδόχοι με τους ξενοδοχοϋπάλληλους, να σταματήσουν κι αυτά του ΠΑΜΕ στο λιμάνι και αλλού. Ελα κι εσύ, για να φύγει αυτή η κυβέρνηση και να 'ρθει η δική μας, που όμως θα φαίνεται και «Αριστερή» γιατί απλά θα είσαι κι εσύ μέσα.
...και συνένοχο
Ρωτάμε: Ποιος πραγματικά ριζοσπάστης, αγωνιστής θα ήθελε το ΚΚΕ συμμέτοχο σ' αυτό το ιστορικό ξεγέλασμα του λαού;
Ποιος πραγματικά αριστερός που σέβεται την ιστορία και τους αγώνες της εργατικής τάξης της πατρίδας μας θα ήθελε να δει το τιμημένο ΚΚΕ, το Επαναστατικό Κόμμα της εργατικής τάξης, σαν καρικατούρα να συμπληρώνει το παζλ μιας «συμμαχίας» κορυφών, κομμάτων, κομματιδίων διαφόρων ομάδων, προσώπων δήθεν ανεξάρτητων που από καιρό έχουν θέσει τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του μονόδρομου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τους όποιους ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει τώρα «ριζοσπάστες» και τους καλεί να κάνουν μαζί κυβέρνηση; Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί ευθέως το ΚΚΕ να πετάξει στα σκουπίδια τη γραμμή πάλης που έχει, τις θέσεις του υπέρ του λαού. Να βάλει τη Λαϊκή Συμμαχία - Εξουσία και Διακυβέρνηση, το Σοσιαλισμό, τη ριζική δηλαδή λαϊκή λύση στα αζήτητα, επειδή ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλέξει να κάνει πιο «ελκυστικό» τον καπιταλισμό στα μάτια του λαού και να το κάνει αυτό από κυβερνητική θέση. Και γι' αυτό το μπουρδούκλωμα του λαού θέλει συνένοχο το ΚΚΕ. 
Οσο περνά ο καιρός τα καλέσματα αυτά του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνονται πιο πιεστικά απέναντι στο ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφοροι άλλοι πατάνε κυριολεκτικά πάνω στην απόγνωση και στην ανυπομονησία του λαού που με το δίκιο του προσδοκά καλύτερες μέρες γι' αυτόν και τα παιδιά του. Εκμεταλλεύονται αυτήν την αγωνία του λαού και προσπαθούν να τον πείσουν με τέτοια καλέσματα ότι με μια απλή αλλαγή στην κυβέρνηση θα τελειώσουν τα βάσανά του. Ομως, ο λαός έχει πείρα. Οι εργάτες, το 1.500.000 άνεργοι, τα μικρομάγαζα που κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι φτωχοί αγρότες που ξεκληρίζονται, η νεολαία βλέπουν όλο και πιο καθαρά ότι οι πολιτικές που τους καταστρέφουν τη ζωή έχουν τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων, της ανταγωνιστικότητας και της ελεύθερης αγοράς.
Αυτή, δηλαδή, τη σφραγίδα που κανένα απ' αυτά τα καλέσματα, καμιά απ' αυτές τις συμμαχίες δεν αμφισβητεί. Ο λαός, επίσης, έχει αρκετή πείρα για να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα από συνθήματα του τύπου «Στις 18 Σοσιαλισμός» του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ ή του τύπου στις «25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν» του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. 
Η λαϊκή Κοινωνική Συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ, η συμμαχία στη βάση της εργατικής τάξης με τους μικροεπαγγελματίες, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, η αποδέσμευση από τη λυκοφωλιά της ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία, η μετατροπή του πλούτου που κρατούν στα χέρια τους βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μονοπώλια σε λαϊκή περιουσία και η αξιοποίηση αυτού του πλούτου και των μέσων σε όφελος του λαού είναι το μόνο κάλεσμα, η μόνη συμμαχία, ο μόνος ασφαλής δρόμος που οδηγεί σε αποτελέσματα και κατακτήσεις τους λαϊκούς αγώνες, σε καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους. 
Γι' αυτό το δρόμο, γι' αυτήν την κυβέρνηση και εξουσία παλεύει το ΚΚΕ και όχι για κυβερνήσεις κοροϊδίας που τέτοιες έχουν δει μπόλικες τα μάτια του λαού. Αλλωστε, γι' αυτόν το δρόμο που έχει διαλέξει και προτείνει το ΚΚΕ στο λαό, πολεμιέται με λύσσα από την ίδια την αστική τάξη, τα μέσα που διαθέτει (κανάλια - εφημερίδες κ.ά.) αλλά και τα κόμματά της, ακριβώς γιατί αυτός ο δρόμος αμφισβητεί την ίδια την εξουσία της και τα προνόμιά της, και κάνει το λαό πραγματικά κυρίαρχο και μοναδικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.
Γιώτης ΣΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ
Μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής Δυτικού Τομέα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ